περί μοιχείας στην Αρχαία Ελλάδα

Κάποτε πήγαν στον Αλέξανδρο σε προχωρημένη βραδινή ώρα μια κοπέλα για να κοιμηθεί μαζί του, και εκείνος την ρώτησε για ποιο λόγο πήγε τέτοια ώρα. Όταν αυτή του απάντησε ¨ Περίμενα να πέσει για ύπνο ο άνδρας μου¨, ο Αλέξανδρος άρχισε να φωνάζει και να επιπλήττει τους δούλους του γιατί λίγο έλειψε εξ αιτίας τους να γίνει μοιχός

Πλούταρχου Βασιλέων αποφθέγματα και στρατηγών 179 D




η μοιχεία επί Λυκούργου ήταν κάτι το αδιανόητο για τις Σπαρτιάτισσες.. Μνημονεύεται μάλιστα η απάντηση του Σπαρτιάτη Γεραδάτα σε κάποιον ξένο που ρώτησε τι παθαίνουν οι μοιχοί στην Σπάρτη διότι δεν υπήρχε γραπτός νόμος από τον Λυκούργο, απάντησε ο Γεραδάτας: ¨Κανένας ξένε δεν
γίνεται μοιχός στην Σπάρτη¨ και όταν εκείνος ξαναρώτησε ¨Αν ωστόσο συμβεί;¨ ¨Πληρώνει πρόστιμο τέτοιο ώστε να αγοραστεί ταύρος τεράστιος που να σκύβει στον Ταύγετο και να πίνει όλον τον Ευρώτα¨ απαντά ο Γεραδάτος. Ο ξένος γέλασε και είπε: ¨μα πως είναι δυνατόν να υπάρξει τόσο μεγάλος ταύρος;¨ Ο Γεραδάτας γέλασε και απάντησε: ¨πως είναι δυνατόν να γίνει στην Σπάρτη κάποιος μοιχός όταν ο πλούτος, η τρυφηλότητα και ο καλλωπισμός θεωρούνται ατιμαστικά;¨

Πλουτάρχου Αποφθέγματα Λακωνικά 228 Β

Στην Ελλάδα η αρχαιότερη κατοικία της Ευρώπης

Γεωφυσικές έρευνες στο λόφο της Κεφαλάς στην Κνωσό αποκάλυψαν ευρήματα από την αρχαιότερη αγροτική κατοικία στην Ελλάδα και ίσως στην Ευρώπη, η οποία χρονολογείται μεταξύ 7000 και 6400 π.Χ. Τη σημαντική αυτή ανακάλυψη παρουσίασε απόψε η διευθύντρια της Βρετανικής Σχολής στην Αθήνα και καθηγήτρια πανεπιστημίου κα Κάθριν Μόργκαν στην ετήσια ανοιχτή συνάντηση της Σχολής στο κτίριο της Αρχαιολογικής Εταιρείας.

Η ανακάλυψη έγινε με τη χρήση υψηλής τεχνολογίας ραντάρ και σε συνεργασία με Ολλανδούς επιστήμονες σε έρευνες που διεξάγονταν από τον Μάιο του 2009 για την χαρτογράφηση και οπτικοποίηση αρχαιολογικών και γεωλογικών ιζημάτων στην περιοχή της Κνωσού.

Στο πλαίσιο του ετήσιου απολογισμού της Βρετανικής Σχολής, η οποία δραστηριοποιείται στην χώρα μας από το 1900, η κα Μόργκαν παρουσίασε ακόμα την πορεία αντίστοιχων ερευνών στην νησίδα Κέρος των Κυκλάδων και συγκεκριμένα στον οικισμό Δασκάλιο ο οποίος ήταν σημαντικός οικισμός κατά την πρώιμη εποχή του Χαλκού, στον Κάβο της Κέρκυρας, την Θεσσαλία τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα.

Αξίζει να σημειωθεί η επισήμανση της κας Μόργκαν ότι βάση των αρχαιολογικών ερευνών της σχολής στην Αίγινα, λόγω των φυσικών πόρων, και των εμπορικών δυνατοτήτων του νησιού, άνθιζε η κατασκευή πήλινων αγγείων από την εποχή του χαλκού μέχρι και την δεκαετία του 1960, ενώ σήμερα μόνο μία οικογένεια εξακολουθεί να διατηρεί αυτή την παράδοση των πέντε χιλιετιών.

Επίσημος προσκεκλημένος της συνάντησης της Βρετανικής σχολής ήταν ο ομότιμος καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης του Πανεπιστημίου του Λονδίνου κ. Ρόμπιν Κόρμακ ο οποίος αναφέρθηκε στην επιρροή του Βυζαντίου στην κληρονομιά της Βρετανικής αυτοκρατορίας μέσα από το έργο σημαντικών βρετανών αρχιτεκτόνων. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στον Γουόλτερ Σάικς, ο οποίος εργάστηκε από το 1906 έως το 1911 για την Βρετανική Σχολή στην Αθήνα και συμμετείχε σε αρχαιολογικές ανασκαφές και συντηρήσεις αρχαίων και βυζαντινών μνημείων στη χώρα μας.

Ο Σάικς ήταν ένας από τους σχεδιαστές της πόλης του Νέου Δελχί και επηρεάστηκε ιδιαίτερα από την βυζαντινή αρχιτεκτονική και από την εμπειρία του στην Ελλάδα. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε ο κ. Κόρμακ στους Ρόμπερτ Βάις Σούλτς και τον συμφοιτητή και μετέπειτα συνεργάτη του Σιντνεϊ Μπάρνσλεϊ, οι οποίοι ήρθαν με υποτροφία στην Ελλάδα για Βυζαντινές σπουδές. Ο Σούλτς, βαθύτατα επηρεασμένος από τις σπουδές του στην Ελλάδα, φαίνεται ότι έχτισε τον Καθεδρικό ναό του Χαρτούμ στο Σουδάν, στα πρότυπα του Αγ. Δημητρίου της Θεσσαλονίκης, το οποίο ήταν και το σημαντικότερο έργο του.

kathimerini.gr με πληροφορίες ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/02/2010_325282

Tι λέει πραγματικά ο Ισοκράτης για τους μετέχοντες Ελλ. Παιδείας


Πουθενὰ δὲν ἀναφέρει ὁ Ἰσοκράτης (οὒτε ἂλλος Ἓλλην συγγραφεὺς) ὃτι “Ἓλληνὲς εἰσι οἱ μετέχοντες τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας”. Ἡ ρῆσις αὐτὴ, τὴν ὁποίαν κατά κόρον ἐξεμεταλεύθησαν τὰ Μ.Μ.Ε., εἶναι χαλκευμένη, παράφρασις, παρερμηνεία, διαστρεύλωσις τοῦ 50οῦ ἐδαφίου απὸ τὸν “Πανηγυρικὸν” τοῦ Ἰσοκράτους, τὸ ὁποῖον εἰς τὴν πραγματικότητα διατυπώνει, σαφῶς, τελείως αντίθετη ἒννοια. (Γι’ αὐτὸ δὲν ἐπιθυμοῦν κάποιοι νὰ διδάσκωνται τὰ ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ εις τὰ σχολεῖα: γιὰ νὰ μποροῦν διάφοροι ἐπιτήδειοι, νὰ ἐρμηνεύουν τὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃπως τοὺς βολεύει).

Ὁ Ἰσοκράτης, λοιπὸν, πλέκων τὸ ἐγκώμιον τῆς πνευματικῆς αἲγλης τῶν Ἀθηνῶν, γράφει ἐπὶ λέξει:
“.... ΤΟΣΟΥΤΟΝ Δ’ ΑΠΟΛΕΛΟΙΠΕΝ Η ΠΟΛΙΣ ΗΜΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ ΦΡΟΝΕΙΝ ΚΑΙ ΛΕΓΕΙΝ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΩΣΘ΄ ΟΙ ΤΑΥΤΗΣ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΓΕΓΟΝΑΣΙΝ, ΚΑΙ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΝΟΜΑ ΠΕΠΟΙΗΚΕ ΜΗΚΕΤΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΔΟΚΕΙΝ ΕΙΝΑΙ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΑΛΕΙΣΘΑΙ ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ Η ΤΟΥΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ.”

Τὸ ρῆμα “πεποίηκε” καὶ τὸ τὸ ἀπαρὲμφατον “δοκεῖν”, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰσοκράτης, δὲν ἒχουν τεθῆ τυχαίως. Ὃπως παρατηρεῖ καὶ ὁ σχολιογράφος τῶν Κωδίκων, ὁ Ἰσοκράτης πάντοτε “σαφεῖ τῇ λέξει κέχρηται” (vita 1.10). Σημειωτέον δὲ, ὃτι συνεπλήρωνε καὶ ἐτελειοποιοῦσε τὸν “Πανηγυρικὸ” περισσότερο ἀπὸ δέκα ἒτη, προκειμένου νὰ τὸν ἀπαγγείλη κατὰ τὴν ἑκατοστὴν Ὀλυμπιάδα – τὸ 380 π.ν.χ.-, ὃπου, ὡς γνωστὸν, συμμετεῖχον ΜΟΝΟΝ Ἓλληνες.
Τὸ ρῆμα “ποιῶ” σημαίνει κατασκευάζω, φτιάχνω, δημιουργῶ. Τό μέσον (μέση φωνὴ) “ποιούμαι” σημαίνει ὑπολαμβάνω, νομίζω: “συμφορὰν ποιοῦμαι” = θεωρῶ ὡς συμφορὰν (ἀνάλογες σημερινὲς ἐκφράσεις: “περιποιημένη συμπεριφορὰ”, “κατασκευασμεύνη ὑπόθεσις”, “φτιαχτὸ ζήτημα”.
Τὸ δὲ ρῆμα “δοκῶ” σημαίνει ὑποθέτω, νομίζω, φαντάζομαι: δοκεῖ = φαίνεται, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὴν πραγματικότητα. “Τά δοκούντα –μόνον - τῷ δοκοῦντι εἶναι ἀληθῆ” τονίζει ὁ Πλάτων εἰς τὸν διάλογον “Θεαίτητος” (158 Ε).

Ὁ Ἰσοκράτης λοιπὸν ἁπλῶς διαπιστώνει:
“Ἡ πόλις μας (δηλαδή αἱ Ἀθῆναι, ἡ Ἑλλὰς Ἑλλάδος κατὰ τὸν Θυκυδίδη), τόσον ἒχει ἀφήσει πίσω της (“ἀπολέλοιπε”, “ἐξεπέρασε”) ὡς πρὸς τὴν φρόνησιν τοὺς ἂλλους ἂνθρώπους, ὣστε οἱ μαθηταὶ αύτῆς ἒγιναν διδάσκαλοι ἂλλων καὶ τὸ ὂνομα τῶν Ἑλλήνων πεποίηκε ( = ἐδημιούργησε τὴν πεποιημένην, πλαστὴν ὲντύπωσιν) δοκεῖν εἶναι ( =νὰ φαίνεται ὃτι εἶναι –δίχως ὃμως νὰ εἶναι) χαρακτηριστικὸν ὂχι πιὰ τοῦ γένους ἀλλὰ τῆς διανοίας καὶ νὰ ἀποκαλοῦνται Ἓλληνες (δὲν τοὺς ἀποκαλοῦμε ἐμεῖς) μᾶλλον οἱ μετέχοντες τής ἡμετέρας ἐκπαιδεύσεως παρὰ (οἱ μετέχοντες) τῆς κοινῆς φύσεως ( =γεννήσεως, καταγωγῆς).

Δηλαδὴ, κάτι παρόμοιο μὲ αὐτὸ ποὺ γίνεται σήμερα μὲ τοὺς καθηγητὲς ξένων γλωσσῶν. Οἱ μαθηταὶ λένε: “ἡ γαλλίδα”, “ἡ γερμανίδα”, “ὁ ἂγγλος”, κ.ο.κ., ἐννοώντας τοὺς -Ἓλληνες- καθηγητὰς, οἱ ὁποῖοι διδάσκουν αὐτὲς τὶς γλῶσσες.

Γι’αὐτὸ ἀκριβῶς ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐτακτοποίησε τὸ ἀνεφυὲν πρόβλημα, καθορίζοντας ὡς “ἑλληνίζοντας” (καὶ ὂχι “Ἓλληνας”) τοὺς ξένους τοὺς διδάσκοντας ἑλληνικὰ. Ἒτσι ἒχομε τοὺς “ἑλληνίζοντας” Ἰουδαίους, δηλαδὴ τοὺς ὁμιλοῦντας τὴν Ἑλληνικὴν, καὶ γενικῶς τοὺς συγγραφεῖς, οἱ ὁποῖοι εἰς τὰ κράτη τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Δύσεως, ὡμιλοῦσαν, ἒγγραφον καὶ ἐδίδασκον τὰ Ἑλληνικὰ.

“Ἑλληνιστὴς” μέχρι σήμερα, εἶναι ὁ ἑλληνόγλωσσος ἀλλοδαπὸς, ὁ καθηγητὴς τῶν Ἑλληνικῶν. Λόγου χάριν, ἡ Γαλλίδα ἑλληνίστρια Ζακλὶν ντὲ Ρομιγὺ, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Φεδερίκο Σαγρέδο, ὁ Ἱσπανὸς ἑλληνιστὴς Χουὰν Κοντὲρχ, καθηγητὴς εἰς τὸ πανεπισήμιο st. Andrews τῆς Σκωτίας, ὁ ὁποῖος ἀναγράφει εἰδήσεις στὴν ἀρχαία Ἑλληνικὴ γλῶσσα, στὸν ἱστοχῶρο του http://www.akwn.net/ κ.ἂ.

Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξη τυχὸν παρεξήγησις γύρω ἀπὸ τὴν λέξι “μαθηταὶ” (οἱ ταύτης μαθηταὶ γεγόνασι διδάσκαλοι τῶν ἂλλων) διευκρινίζομε ὃτι οἱ μαθηταὶ οἱ ὁποίοι συνέρρεον εἰς τὶς Σχολὲς τῶν Ἀθηνῶν δὲν ἦσαν μόνον Ἓλληνες, ἀλλὰ καὶ ξένοι ἀπὸ Ἀνατολὴ καὶ Δύσι. Αὐτοὶ, γυρίζοντας στὶς πατρίδες των, ἐδίδασκον ἑλληνικὰ ὡς “Ἓλληνες διδάσκαλοι” καὶ μετέπειτα “ἑλληνοδιδάσκαλοι”.

(Απόσπασμα επιστολής τής εξαιρέτου φιλολόγου Άννας Τζιροπούλου – Ευσταθίου, πρός τόν πρόεδρον τής Δημοκρατίας κ. Κων. Στεφανόπουλο, τήν 6η Νοεμβρίου τού 2000, η οποία εδημοσιεύθη σέ τεύχος τού περιοδικού “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ”)

Οι Αστροναύτες δεν είδαν τον θεό

κυκλοφορεί ένα επιχείρημα των άθεων, ότι οι αστροναύτες που βγήκαν εκεί έξω δεν είδαν τον θεό...



Ο Σωκράτης απευθύνεται στον Σιμμία και τον ρωτάει αν δεχόμαστε ότι υπάρχει η δικαιοσύνη, η ομορφιά και το κάλλος, «ναι» απαντάει ο Σιμμίας, «Όμως έχεις δει με τα μάτια σου δηλ με τις σωματικές σου αισθήσεις όλα αυτά;» ρωτά ο Σωκράτης, «όχι ποτέ» απαντά ο Σιμμίας, «ώστε λοιπόν όποιος προσεγγίσει όλα αυτά μέσω της νοήσεως, μπορεί να φτάσει στο κάθε τι, χωρίς να βάζει την οπτική εντύπωση ή άλλη σωματική αίσθηση στην σκέψη, αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια προσπαθεί να προσεγγίσει την πραγματικότητα και την αλήθεια, και την πραγματική ουσία των όντων.»

Πλάτων ¨ΦΑΙΔΩΝ¨ ή ¨περί ψυχής¨ 65 c

Φιλοσοφία & δεισιδαιμονία

Στο γένος όμως των θεών, κάποιος που δεν φιλοσόφησε και δεν έφυγε ολοκάθαρος δεν είναι δίκαιο και ορθόν να καταλήξει, παρά μόνον ο φιλόσοφος

Πλάτων ¨Φαίδων ή περί ψυχής¨ 82c



Είναι ορθόν να χαρακτηρίσουμε την φιλοσοφία ως επιστήμη της αλήθειας

Αριστοτέλης (Μετά τα φυσικά 993 b, 21-22)



Οι φιλόσοφοι είναι οι κυνηγοί της αλήθειας

Πυθαγόρας (Διογ. Λαερτ. Βίοι Φιλος. VIII, 8)



Η αμάθεια και η άγνοια περί των θείων χωρίζεται ευθύς εξ αρχής σε δυο ρεύματα, από τα οποία το ένα δημιουργεί στους σκληρούς χαρακτήρες, σαν επάνω στο τραχύ έδαφος, την αθεΐα, και στους μαλακούς χαρακτήρες, σαν σε υγρά εδάφη, την δεισιδαιμονία.

Πλούταρχος Ηθικά τόμος 5ος ¨περί δεισιδαιμονίας¨ 164 Ε




*δεισιδαιμονία = η πίστη στα θεία από φόβο (και όχι από γνώση)
*δαίμον-δαήμον = γνώστης (εξού και το αδαής) καμία σχέση με την σατανιστική έννοια που της έδωσε η γνωστή θρησκεία.


με τον συνδυασμό των παραπάνω μπορούμε να διακρίνουμε τα εξής: η φιλοσοφία μας φέρνει γνώση, η οποία μας οδηγεί στην αλήθεια και την πραγματικότητα, τα θεία είναι ταυτόσημα με την αλήθεια και την πραγματικότητα ΑΡΑ η φιλοσοφία μας οδηγεί στον Θεό.

αντιθέτως η πίστη από φόβο, δηλαδή η δεισιδαιμονία δεν μας οδηγεί πουθενά, παρά μόνο στα δίχτυα επιτήδειων οι οποίοι μας θέλουν δούλους. Την δεισιδαιμονία την χρησιμοποιούν ΟΛΕΣ ανεξαιρέτως οι θρησκείες.



να θυμάστε ότι ο φόβος είναι μαγαζί γωνία

Όταν ο Άγις ο Λακεδαιμόνιος ρωτήθηκε πως μπορεί να μένει κανείς ελεύθερος είπε ¨καταφρονώντας τον θάνατο¨

Πλούταρχος (Αποφθέγματα Λακωνικά, 216 C )

Έλληνες γεννήματα θεών

¨Επέλεξε (Η θεά Αθηνά) τον συγκεκριμένο τόπο που γεννηθήκατε, επειδή πρόβλεψε ότι το εύκρατο κλίμα του θα επιδράσει θετικά στην σωφροσύνη των ανθρώπων. Η Αθηνά ήταν φίλη του πολέμου αλλά και της σοφίας, επέλεξε λοιπόν τόπο ανάλογο που θα γεννούσε ανάλογους ανθρώπους, παρόμοιους με εκείνην, και ίδρυσε την πρώτη της πόλη (Αθήνα). Εγκατασταθήκατε λοιπόν εκεί έχοντας τέτοιους και ακόμη καλύτερους νόμους και ξεπεράσατε ολόκληρη την ανθρωπότητα στην αρετή εφόσον είστε γεννήματα και θρέμματα θεών.¨

Πλάτων ¨Τίμαιος και Κριτίας¨ 24, C 5



«Εἰ οἱ θεοὶ διαλέγονται, τῇ τῶν Ἑλλήνων γλώττῃ χρῶνται.»
(¨Εάν οι θεοί συνομιλούν, θα χρησιμοποιούν την Ελληνική γλώσσα¨)

Κικέρων




παραλληλίστε τώρα τα εξής:

1. τις 4 αδελφές επιστήμες στην αρχαία Ελλάδα ήταν: Αριθμητική, Γεωμετρία, Αρμονία (Μουσική) και Αστρονομία, οι οποίες είναι αλληλένδετες και η μια συνέχεια της άλλης οι οποίες είναι σε συγκεκριμένη σειρά από τα εδώ προς τα επάνω.

2. την τάση του ανθρώπου από εδώ προς τα πάνω (προς το θείον - ΗΛΕΟΣ)

3. Το ηλιοκεντρικό σύστημα με τους πλανήτες ως δορυφόρους του, με τον πυρήνα του άτομου και τα ηλεκτρόνια που είναι δορυφόροι τού

4. αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας το ότι δηλαδή εμείς είμαστε μικρογραφία του σύμπαντος

5. ὀτι τα αρχαία ιερά μας ήταν (αν τραβούσαμε μια νοητή γραμμή προς το σύμπαν) αντικατοπτρισμοί αστεριών του σύμπαντος (γνωστή δε και η ιερή γεωμετρία των αρχαίων ιερών ναών)

6. ὀτι οι αρχέγονες μουσικές λύρες δονούνταν στα 5,23 σημείο που δονείται και η συμπαντική αρμονική κλίμακα. Ο ήχος των 5,23 είναι αιτία ίασης, γι αυτό αυτές οι λύρες υπήρχαν στα Ασκληπιεία.

7. Τα αρχαία θέατρα (πχ Επιδαυρου) είχαν πάντα Ασκληπιεία διότι με το σχήμα τους έστελναν τον ήχο προς το σύμπαν (θα έχετε παρατηρήσει την ηχητική στα αρχαία θέατρα που δεν χρειάζονται μικρόφωνα)

8. Ότι η 7χορδη λύρα του Απόλλωνα ήταν οι 7 ηχητικοί ποταμοί του σύμπαντος

9. το 5,23 είναι αριθμός, η λύρα γεωμετρικό σχήμα, παράγει αρμονία (μουσική) η οποία δονείται στην συμπαντική αρμονική κλίμακα.

10. να το γιατί οι αρχαίοι πρόγονοι μας χρησιμοποιούσαν γράμματα για αρίθμηση, πράγμα που αποδεικνύει επίσης την μαθηματικότητα της γλώσσας μας.