Η Ελληνική γλώσσα είναι η μητέρα όλων των γλωσσών της γής, δηλαδή είναι η γλώσσα των γλωσσών. Σε αντίθεση με τις άλλες γλώσσες, η Ελληνική γλώσσα είναι μία υπέροχη μαθηματική δημιουργία και ως μαθηματική κατασκευή είναι κατά συνέπεια και μουσική γλώσσα. Κατά την εποχή του Πυθαγόρα, αλλά και προγενέστερα από αυτόν, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύμβολα των γραμμάτων για να συμβολίζουν τους αριθμούς. Πρέπει να αναφέρουμε ότι η Ελληνική γλώσσα αποτελείται από 28 σύμβολα και 27 αριθμητικές θέσεις. Αναλυτικά, τα 28 αυτά σύμβολα είναι τα εξής:
Α = 1
Β = 2
Γ = 3
Δ = 4
Ε = 5
F = 6 (δίγαμμα)
ς΄= 6 (στίγμα)
Ζ = 7
Η = 8
Θ = 9
Ι = 10
Κ = 20
Λ = 30
Μ = 40
Ν = 50
Ξ = 60
Ο = 70
Π = 80
Q = 90 (κόππα)
Ρ = 100
Σ = 200
Τ = 300
Υ = 400
Φ = 500
Χ = 600
Ψ = 700
Ω = 800
ϡ = 900 (σαμπί)
ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ-ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΞ
Α > Αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ = αρχικόν ηλιοφώς)
Β > Ενέργεια πάσης φύσεως (Β-ΗΤΑ = η ενέργεια που φανερώθηκε και στερεώθηκε).
Γ > Τό γαιώδες σωματίδιον (ΓΑΜΑ = η γή - τό γεμά-το)
Δ > Η Δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί
Ε > Η εκπορευομένη δύναμις (τού φωτός)
Ζ > Η Ζωή καί η Ζέσις
Η > Η διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας - η φανέρωσις
Θ > Η θέασις - πάν θεώμενον
Ι > Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις - αφανής.
Κ > Τά κάτω
Λ > Γιά τά ουράνια ο φωτισμός ο ηλιακός, γιά τά γήινα τά υγρά
Μ > Η ορατή μας φύσις
Ν > Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν
Ξ > Κ+Σ Τό Κάτω σέ έσω χώρον ή ΚΑΣΑ
Ο > Χώρος περιωρισμένος ασχέτως μεγέθους
Π > Τό Πύρ, τό πρώτον στοιχείον - τό άνωθεν - τό πατρικόν
Ρ > Ροή πρωτίστως φωτοενεργειών, υστέρως δέ πάσα άλλη Ροή
Σ > Τό εσωτερικώς θεώμενον
Τ > Η στερέωσις τής Δυνάμεως ή τής θεάσεως
Υ > Μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως (φωτός)
Φ > Τό Φώς
Χ > Τά χοϊκά στοιχεία - η χθών
Ψ > Π+Σ = Τό πύρ σέ έσω χώρον
Ω > Ο πλανήτης - γήινος χώρος.
πηγή: www.ramafa.gr
Β > Ενέργεια πάσης φύσεως (Β-ΗΤΑ = η ενέργεια που φανερώθηκε και στερεώθηκε).
Γ > Τό γαιώδες σωματίδιον (ΓΑΜΑ = η γή - τό γεμά-το)
Δ > Η Δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί
Ε > Η εκπορευομένη δύναμις (τού φωτός)
Ζ > Η Ζωή καί η Ζέσις
Η > Η διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας - η φανέρωσις
Θ > Η θέασις - πάν θεώμενον
Ι > Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις - αφανής.
Κ > Τά κάτω
Λ > Γιά τά ουράνια ο φωτισμός ο ηλιακός, γιά τά γήινα τά υγρά
Μ > Η ορατή μας φύσις
Ν > Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν
Ξ > Κ+Σ Τό Κάτω σέ έσω χώρον ή ΚΑΣΑ
Ο > Χώρος περιωρισμένος ασχέτως μεγέθους
Π > Τό Πύρ, τό πρώτον στοιχείον - τό άνωθεν - τό πατρικόν
Ρ > Ροή πρωτίστως φωτοενεργειών, υστέρως δέ πάσα άλλη Ροή
Σ > Τό εσωτερικώς θεώμενον
Τ > Η στερέωσις τής Δυνάμεως ή τής θεάσεως
Υ > Μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως (φωτός)
Φ > Τό Φώς
Χ > Τά χοϊκά στοιχεία - η χθών
Ψ > Π+Σ = Τό πύρ σέ έσω χώρον
Ω > Ο πλανήτης - γήινος χώρος.
πηγή: www.ramafa.gr
Κωδική ανάλυσις λέξεων - ονομάτων
Αι κατωτέρω αποδόσεις / αποκωδικοποιήσεις είναι συνοπτικαί.
ΑΘΗΝΑ Α=αρχική δύναμις, ΘΗ = θέασις, ΝΑ = Νους αρχικός.
ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΙ = αιωνία δύναμις, Ω = επί γηίνου χώρου, ΝΙΟ = δύναμις νοός - νόμου κατερχομένη, ήτοι: ΑΙΩΝΙΟΣ = η αιωνία επί πλανήτου δύναμις νοός - νόμου ή ο αιώνιος Νους.
ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΑΛ = αρχική δύναμις ηλίου, ΦΑ = φωτισμός, ΒΗ = ενέργεια κατερχομένη ΤΟ = επί χώρου στερεού, ήτοι,
ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ = του ηλίου η φωτεινή ενέργεια κατερχομένη επί της στερεάς.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝ = αρχική δύναμις νοός - νόμου ΘΡΩ = θέα ροής επί γηίνου χώρου, ΠΟ = πυρ σε χώρον.
Δύναμις νοός θεώμενη να ρέη με πυρ.
Δύναμις νοός και ΘΡΩΠΟΣ = θεραπεία ή δύναμις νοός η οποία θεραπεύει.
Δύναμις νοός παράγουσα σπέρμα (ΘΟΡΟΣ = σπέρμα ανδρός) πυρίνης δυνάμεως.Διά των εμπεριεχομένων αφώνων Θ και Ρ παράγεται το ρήμα Θροέω = λέγω - ομιλώ, άρα η λέξις άνθρωπος εμπεριέχει την έννοιαν της δυνάμεως του ομιλείν. Διά των τελευταίων γραμμάτων ΩΠΟΣ και με τροπήν του Ω σε Ε παράγεται η λέξις ΕΠΟΣ = λέξις,ουσία λόγου.Εν συνόλω δηλαδή η λέξις ΑΝΘΡΩΠΟΣ σημαίνει τον νοήμονα κάτοικον του πλανήτου, ο οποίος δύναται να ομιλή και να αναπαράγη το είδος κατά νόμον.
ΑΠΟΛΛΩΝ Α = αρχική δύναμις, Π = πυρ, ΟΛΛΩΝ = χώρος ηλίων αστέρων, ήτοι ΑΠΟΛΛΩΝ = η δύναμις πυρός η ακτινοβολούσα δι όλων των ηλίων-αστέρων, και ΑΠΟΛΛΩΝ = ο πάλλων νους.
ΒΑΡΟΣ ΒΑ = ενέργεια αρχική, ΡΟς = η οποία ρέει σέ χώρον. Τό Βάρος είναι τό αποτέλεσμα τής Βοράς = τροφής τών σωμάτων.
ΒΕΛΟΣ Β = ενέργεια Ε = πορευομένη, Λ = ηλιακή ακτινοβολία (επί γής τό άφωνον Λ ονομάζει τά υγρά) Ο = χώρος ωρισμένος. Η πρώτη έννοια τής λέξεως ΒΕΛΟΣ είναι: ενέργεια πορευομένη εκ τού ηλίου σέ χώρον.
ΓΝΗΣΙΟΣ Γ = στήν γήν ΝΗ = ο νούς που φανερώνεται, Σ = σέ χώρον Ι = συνεχώς τροφοδοτούμενον καί Ο = χώρος ωρισμένος - σώμα. ΓΝΗΣΙΟΣ = Στήν γήν ο νούς ο εσωτερικός, είναι η έννοια τού αληθούς.
ΓΝΩΣΙΣ Γ = η γη, Ν = ο νους, Σ = ο έσω χώρος. ΓΝΩΣΙΣ = στην γην η νόησις ή στην γην ο Νούς - νόμος σε έσω θέαν.
ΔΗΛΙΟΣ η Δ = δύναμις, Λ = του ηλίου. ΔΗΛΙΟΣ = η δύναμις η κατερχομένη η οποία ηλιοφωτίζει. ΔΗΛΙΟΣ = ο φανερός.
ΔΙΑΝΟΙΑ Η δύναμις του Νοός.
ΔΙΑΣ Δ = Δύναμις, Ι = ακτινοβολία κατερχομένη συνεχώς, Α = αρχική δύναμις.
Η δύναμις που δομεί και δημιουργεί συνεχώς κατερχομένη από την αρχική δύναμιν.
ΔΕΙΠΝΕΩ Κατά τό λεξικόν σημαίνει α) παρασκευάζω δείπνον β) τρώγω τό κυρίως φαγητόν τής ημέρας.
Κατά τόν Κώδικα σημαίνει:
ΔΕΙ = δύναμις εκπορευομένη καί κατερχομένη συνεχώς, ΠΝΕΩ = Πυρίνη δύναμις νοός - νόμου πού εκτείνεται. Πρωτίστως η Πνοή είναι η τροφή διά κάθε ζώντα οργανισμόν, ΔΕΙ = πρέπει νά ΠΝΕΩ ώστε νά λαμβάνω τήν βασικήν ουσίαν τής ζωής. Τό ΔΕΙΠΝΟΝ τό οποίον καθημερινώς λαμβάνομεν εν αφθονία πρέπει νά τό ΔΑΠΑΝΩΜΕΝ εις έργα σοφίας καί συνέσεως (ΔΕΙΠΝΟΝ - ΔΑΠΑΝΗ)
ΕΛΛΗΝ Φωτεινός νους (κάθε φωτεινός νους) - Ηλιακός νους
ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ ΕΡΓΟ + ΛΕΙΟ. ΕΡΓΟ = δύναμις εκπορευομένη φωτοενεργειών προς την γην και ΛΕΙΟ = ηλιακή ακτινοβολία εκπορευομένη και κατερχομένη σε χώρον.Το ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ, πρωτίστως, φανερώνει το έργον του ηλίου, ο οποίος δέχεται τις ακτινοβολίες ενός υπερτάτου ηλίου (τούτο δηλούται δια του Ρ) και εν συνεχεία ο αστήρ του συστήματός μας ακτινοβολεί μέσω του Λ = δικού του ηλιακού σώματος, αυτές τις ακτινοβολίες.
ΕΡΜΗΣ Ε = η δύναμις η εκπορευομένη, Ρ = η ροή (πρωτίστως των φωτοενεργειών), Μ = η ορατή φύσις. ΕΡΜΗΣ = δύναμις εκπορευομένη, ρέουσα προς την ορατήν μας φύσιν.
ΖΑΩ Ζ = ζωή Α= εκ τής αρχικής δυνάμεως, Ω = ο γήινος χώρος. Ζάω - ζώ = η ζωή επί πλανήτου.
ΗΛΙΚΙΑ Η = η διπλή ακτινοβολία ΛΙ = τού ηλίου ο οποίος συνεχώς τροφοδοτεί ΚΙΑ = τά κάτω ή τά γαιώδη σώματα. Ο ήλιος είναι αυτός πού μετρά τήν επί γής πορείαν μας, τήν ηλικίαν μας.
ΗΧΟΣ Η διπλή κάθοδος ακτινοβολίας, Χ = επί τής Χθονός, Ο = σέ χώρον ωρισμένον. Η λέξις ΗΧΟΣ αποκαλύπτει τήν επιστημονικήν γνώσιν ότι η κάθοδος τών ακτινοβολιών καί η πρόσκρουσις των επί τού χώματος γίνεται διά θορύβου - βοής ή ήχου.
ΗΘΙΚΗ Η = κάθοδος διπλής ακτινοβολίας, ΘΙ = θεωμένη, ΚΗ = κάτω. Η ΗΘΙΚΗ είναι, με τροπήν του Ι εις Η, η διπλή ακτινοβολία εις την ΘΗΚΗΝ.
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟΝ ΗΛΕ = η διπλή κάθοδος τής ηλιακής ακτινοβολίας πού εκπορεύεται. ΚΤ = εδώ κάτω, καί ΡΟ = ρέει σέ χώρον, ΝΙΟΝ = διά Νοός καί Νόμου πού συνεχώς τροφοδοτεί. Είναι τό ΗΛΕ-ΚΤΡΟ-ΝΙΟΝ η ηλιο-κάτω-ροή.
ΙΔΕΑ Ι = η κατερχομένη (συνεχώς) ακτινοβολία, ΔΕ = η οποία διά δυνάμεως πορεύεται καί η οποία είναι Α = εκ τής αρχικής δυνάμεως.
ΚΑΛΟΣ ΚΑ = τά γαιώδη σώματα εκ τής αρχικής δυνάμεως, ή ΚΑ = Κάτω, ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον ωρισμένον. Ό,τι είναι εκ του ηλίου εδώ ΚΑ = Κάτω, είναι ΚΑ - ΛΟΝ.
ΚΥΤΤΑΡΟΝ Η απλουστέρα μορφή ζωής. ΚΥ = γαιώδες σώμα μέ συσσωρευμένην δύναμιν (Τ)ΤΑ = πού στερεώνει τά σώματα ΡΟν = τά οποία ρέουν σέ χώρον. Είναι η Δύναμις πού ΚΥ = κυοφορεί κάθε σώμα επί τής ΤΑΡΟΝ --> ΤΕΡΑΣ = γής μας.
ΛΕΞΙΣ ΛΕ = ηλιακή ακτινοβολία εκπορευομένη Ξ = Κ+Σ και Κ = κάτω, Σ = έσω χώρος = ΚΑΣΑ = κιβώτιον. Η ΛΕΞΙΣ δηλαδή είναι ένα φωτεινόν - νοηματικόν κιβώτιον ή Λ = ο φωτισμός ΕΞΙΣ --> έξω (λέξω = μέλλων του Λέγω = θά ομιλήσω = θά φωτίσω διά του Λόγου).
ΛΕΥΚΟΝ ΛΕΥ = η ηλιακή ακτινοβολία πορευομένη συγκεντρώνεται σέ μεγάλην ποσότητα, ΚΟς = Κάτω σέ χώρον. Ασφαλώς είναι γνωστόν ότι τό Λευκόν χρώμα εννοιολογεί τόν ηλιακόν φωτισμόν.
ΜΥΘΟΣ ΜΥ = η ορατή φύσις και η μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως, ΘΟ = η θέασις σε χώρον. ΜΥΘΟΣ = τα φυσικώς θεώμενα, τα φυσικώς αντιλαμβανόμενα και κατ' επέκτασιν η γνώσις περί των φυσικών δυνάμεων. Αν το Θ τραπεί σε Σ = έσω θέα, τότε παράγεται η λέξις ΜΥΗΣΙΣ = εσωτερική και αληθινή γνώσις.
ΝΟΗΣΙΣ ΝΟ = Νούς - Νόμος σέ χώρον, Η = διπλή κάθοδος ακτινοβολίας, ΣΙς = έσω θέασις (δυνάμεως) συνεχώς τροφοδοτουμένη. Η Νόησις δήλα-δη διά τού -Η- αποκαλύπτει τήν ικανότητα τού σκέπτεσθαι, ενώ διά τού -Ι- δηλούται συνεχώς τροφοδοτουμένη (διά γνώσεως εν προκειμένω).
’ν αφαιρέσωμεν τό Η = φανέρωσις, τότε η ΝΟΗΣΙΣ γίνεται ΝΟΣΟΣ. Όταν ο Ν = Νούς περιωρίζεται Ο = σέ χώρον, τότε Νοσεί, στενοχωρείται.
ΝΟΥΣ Ν = Νούς - Νόμος, Ο = χώρος ωρισμένος, Υ = σέ μεγάλην συσσώρευσιν.
ΟΙΚΟΣ Ο = χώρος ωρισμένος, Ι = συνεχώς τροφοδοτούμενος, ΚΟς = εδώ κάτω. Είναι ο ΟΙΚΟΣ, ο χώρος τόν οποίον συνεχώς φροντίζουμε καί ο οποίος συνεχώς μάς παρέχει τήν προστασίαν του.
ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΙ = πυρ αιώνιον, ΔΕΙΑ = δύναμις εκπορευομένη και κατερχομένη από την αρχικήν. Είναι δηλαδή η ΠΑΙΔΕΙΑ μία πυρίνη δύναμις υψίστης αξίας.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΛΗΡΗΣ-ΦΟΡΑ. ΠΛΗ = το πυρ του ηλίου κατερχόμενον, ΡΟ = διά ροής σε χώρον και ΦΟΡΙΑ = φως ρέον. Το πυρ δηλαδή το ηλιακόν, ως φως ρέον, μεταφέρει προς ημάς πάσαν ΠΛΗΡΟ-ΦΟΡΙΑΝ.
ΡΙΖΑ ΡΙ = ροή συνεχώς τροφοδοτούσα, ΖΑ = τήν ζωήν. Ρίζα = η ασταμάτητος ροή τής ζωής.
ΣΟΦΟΣ Έσω φως = έσω φωτισμένος
ΤΕΛΟΣ ΤΕ = η στερεωμένη δύναμις η εκτεινομένη, ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον. Είναι δήλα- δή το τέλος, η στερέωσις τού έργου του ηλίου μας. Ο ολοκληρώνων τά έργα του, ώς ο ήλιος, δικαιούται νά ονομάζεται ΤΕΛΕΙΟΣ.
ΦΩΝΗΕΝ Το φως του Νοός, το φως του νοήματος - ο φανός.
ΧΑ'Ι'ΟΣ Χ = χώμα, Α = αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ=ηλιοφώς), Ι = ακτινοβολία κατερχομένη συνεχώς, Ο = χώρος ωρισμένος. Ο χά'ι'ος, εκ τού αρχικού χάους καταγόμενος είναι γνήσιος αληθινός, διότι παρ' ότι κατοικεί στό Χ = χώμα, στήν χθόνα, είναι εκ τής Α = αρχικής δυνάμεως άρα είναι λαμπρός.
ΨΥΧΗ Ψ --> Π+Σ = Πύρ εσωτερικόν, Υ = σέ μεγάλην συσσώρευσιν, ΧΗ = επί χοϊκού σώματος φανερού.
Η ΨΥΧΗ δήλα-δη είναι δύναμις Π = Πυρός η οποία εψύχθη, ώστε νά εισέλθη αβλαβώς στό χοϊκόν δοχείον - σώμα.
----------------
Αποκωδικοποιήσεις τμημάτων Μύθων
Η σελίς αυτή περιέχει αποκωδικοποιήσεις μέρους Ελληνικών Μύθων. Ολοκληρωμένες αναλύσεις αναζητήσατε εις τά εκδοθέντα βιβλία του Κώδικος.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ συνέλαβε την έλαφον ζωντανή στόν Λάδωνα Ποταμόν. Όταν τήν παρέδωσε στόν Ευρυσθέα, εκείνος τήν ελευθέρωσε.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είναι τό φανερόν κατερχόμενον (Η), υπέρτατον φώς (ΡΑ), καί η ΚΛΗΙΣ (κλειδί). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ είναι το εκπορευόμενον (Ε), ηλιακόν (ΛΑ), φώς (ΦΟς). Αυτήν τήν ΕΛΑ-ΦΟΝ ο ΗΡΑΚΛΗΣ συλλαμβάνει κατόπιν ετησίας αναζητήσεως της στον Ποταμόν ΛΑ-ΔΩΝΑ. Η ονομασία του ποταμού είναι ΛΑ= φωτισμός ΔΩΝΑ= διανοίας. Τα άφωνα Δ= δύναμις καί Ν= Νούς δομούν την λέξιν Διάνοια (Δίνη, Δονώ κλπ.). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ παραδίδεται στόν ΕΥΡΥΣΘΕΑ= στήν ευρείαν (ΕΥΡΥ), εσωτερικήν (Σ), θέασιν (ΘΕΑΝ) ή αντίληψιν. Από τά βάθη λοιπόν του χρόνου οι σοφοί πρόγονοί μας θεωρώντας ημάς ώς ΗΡΑΚΛΕΙΣ= φωτεινές Κληίδες μάς προτρέπουν νά αναζητήσωμεν τό φώς (ΕΛΑΦΟΣ). Τό Φώς αυτό θά τό εύρωμεν μόνον στήν φωτισμένην διάνοιαν μας (ΛΑΔΩΝ) καί οφείλομεν νά τό φέρωμεν στήν εσωτερικήν κατανόησίν μας (ΕΥΡΥΣΘΕΥΣ). Εν συνεχεία πρέπει νά το ελευθερώσωμεν, διότι το φώς το διανοητικόν, όταν συλληφθή εντός τής Διανοίας, πρέπει ευθύς νά διασκορπισθή, διά νά φωτίση καί τούς συνανθρώπους μας.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ παρεχώρησε το Πύρ στούς Ανθρώπους μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ είναι Π = Πύρ, ΡΟ = Ρέον είς χώρον, ΜΗ = επί τής ορατής φύσεως, ΘΕΥς = η οποία Θεάται καλώς. ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ σημαίνει ΤΗ = Δύναμις στερεωμένη, ΛΕ = εκ των ηλιακών ακτινοβολιών αί οποίαι Σ = εισέρχονται είς έσω χώρον ΚΟ = Κάτω εδώ ΠΟς = και είναι Πύρ. Η λέξις ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ αποκαλύπτει τόν ΤΗΛΕ = από μακράν ΣΚΟΠΟ = σκοπόν τού δημιουργού Νοός. Εντός της λέξεως ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ τα άφωνα Σ+Κ, δομούν την λέξιν ΣΑΚΟΣ καί ΣΚΙΑ διά νά δηλωθή ότι η κατερχομένη δύναμις τού ηλιακού Πυρός τίθεται εντός σάκου = φυσικά σώματα, τά οποία ασφαλώς έχουν ΣΚΙΑΝ. Τέλος η ΑΥΓΗ είναι η Α = αρχική δύναμις ή ΑΛΦΑ = ηλιοφώς, Υ = είς συσσώρευσιν, ΓΗ = επί γής κατερχομένη. Εν συνόλω η πρότασις ότι ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ έδωσε στούς ανθρώπους τό ΠΥΡ μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ σημαίνει ότι τό ΠΥΡ είναι αυτό πού ώς ΜΗΘΕΥΣ ή ΜΑΘΕΥΣ μεταφέρει πάσαν πληροφορίαν ώς πρός τόν ΣΚΟΠΟΝ της Δημιουργίας του φυσικού κόσμου και της Γής μας ειδικότερον.
(Αποκωδικοποίησις Θεογονίας Ησιόδου, στίχος 565-570, Σημαιοφόρος Θεολόγος).
ΠΡΩΤΕΥΣ
Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ από τήν ΣΠΑΡΤΗΝ προσέρχεται στον ΠΡΩΤΕΑ, διά νά λάβη αλανθάστους χρησμούς. Η Κόρη του Πρωτέως, η ΕΙΔΟΘΕΑ, συνεβούλευσε τόν Μενέλαον νά συλλάβη τόν Πρωτέα, όταν θά ευρίσκετο εις τόν ύπνον και εκείνος θά τού απεκάλυπτε όλα τά μυστικά.
Ο ΠΡΩΤΕΥΣ, κατά τόν Κώδικα τής Ελληνικής Γλώσσης, σημαίνει ΠΡ = Πύρ Ρέον, Ω = επί Πλανήτου, το οποίον Τ = στερεώνει τά σώματα, διά τής Ε = πορευομένης δυνάμεως η οποία Υ = συσσωρεύεται. Ο ΠΡΩΤΕΥΣ δηλαδή είναι τό Πρώτον στοιχείον τού Πυρός, τό οποίον ώς Πυρήν εδόμησε Πάν ό,τι ευρίσκεται επί Πλανήτου. Το Πύρ αυτό μόνον εάν δεσμευθή εντός των σωμάτων δύναται νά εξετασθή από τους επιστήμονας. Η δέσμευσις αυτή παραβολικώς στόν Μύθον περιγράφεται ως ύπνωσις. Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ διά τής συλλαβής ΜΕ δηλούται ότι επί τής ορατής φύσεως πορεύεται και ότι είναι ΝΕ = Νούς, ΛΑΟΣ = φωτεινός. Φωτεινός Νούς δύναται νά θεωρηθή ασφαλώς ο επιστήμων ερευνητής. Αυτός ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ ερευνών τά φυσικά σώματα εντός των οποίων ο ΠΡΩΤΕΥΣ (τό Πυρ) είναι σε ύπνωσιν, μανθάνει όλα τά μυστικά των. Η κόρη τού Πρωτέως - Πυρός είναι η ΕΙΔΟΘΕΑ. Η ονομασία ΕΙΔΟΘΕΑ δηλώνει τά ΕΙΔΗ τα οποία ερχονται εις ΘΕΑν όταν ο Πατήρ - Πρωτεύς ή το Πρώτον στοιχείον του Πυρός δομήσει αυτά. Με απλότητα και σαφήνειαν ο Μύθος, διά τού κώδικος, αποκαλύπτει τά μέχρι τώρα κρυμμένα νοήματά του.
ΣΤΑΥΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ διατάσεται παρά του ΕΥΡΙΣΘΕΩΣ νά καθαρίση τους ΣΤΑΥΛΟΥΣ του ΑΥΓΕΙΟΥ. Πρός τόν σκοπόν αυτόν χρησιμοποιεί τούς ποταμούς ΑΛΦΕΙΟΝ και ΠΗΝΕΙΟΝ.
ΣΤΑΥΛΟΙ: Σ = έσω θέα, Τ = στερεά δύναμις, ΣΤ = εσωτερική στερεότης - τό αμετακίνητον, ΑΥ = αρχική δύναμις συσσωρευμένη ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον. Διά τής λέξεως ΣΤΑΥΛΟΣ ενοιολογείται τό ΣΤαμάτημα τού ηλιακού φωτισμού ή ΣΤ - ΑΥΛΟΣ = σταμάτησε νά φωτίζη διά τής μελωδίας του ό Αυλός. Ο ΑΥ - ΓΕΙΑΣ δηλούται ΑΥ = συσσωρευμένη δύναμις ΓΕΙΑΣ = επί Γής = εξουσία. Αυτή η δύναμις αδιαφόρησε διά τόν φωτισμόν και κατέστη ΣΤ = στερεωμένη δύναμις ή κατεΣΤημένον κάτω - στερεωμενον. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ = φωτεινη κληίς, καθαρίζει τους ΣΤ - ΑΥΛΟΥς στρεφοντας τόν ρούν δύο ποταμών: τού ΑΛΦΕΙΟΥ καί τού ΠΗΝΕΙΟΥ. ΑΛΦΕΙΟΣ = ηλιοφώς. ΠΗΝΕΙΟΣ = πύρινος νούς. 'Aρα ο καθαρισμός τών σταύλων θά γίνη στά διανοητικά πεδία, διά φωτίσεως καί διά πνευματικής αναγωγής.
(Σημαιοφόρος Θεολόγος Aποκωδικοποίησις 'Aθλων Ηρακλέους).
ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ
Υιός τού Τρώς εκ τής Τρωικής φυλής. Μεταμορφωθείς ο Δίας εις ΑΕΤΟΝ ανήρπασε αυτόν καί τόν ωδήγησε εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ, όπου εγένετο ΟΙΝΟΧΟΟΣ τών θεών. Η αποκωδικοποίησις τού ονόματος ΓΑΝΥ-ΜΗΔΗΣ θά μάς αποκαλύψη διατί ήτο υιός τού Τρωός καί τί σημαίνει η αρπαγή αυτού. ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ διά τού Κώδικος σημαίνεται: ΓΑ = η αρχική ΓΑΙΑ, ΝΥ = Νούς - Νόμος σέ μεγάλην συσσώρευσιν, ΜΗ = η ορατή μας φύσις η φανερά καί ΔΗ = η δημιουργία η φανερά. Διά τών δύο πρώτων αφώνων τού ονόματος ήτοι Γ+Ν αποκαλύπτεται ο Γ = γαιώδης Ν = Νούς. Τά άφωνα αυτά δομούν τίς λέξεις Γάνος = λαμπερός, Γυνή = η γή μας πρωτίστως καί κατόπιν κάθε Γυνή, Γόνος - Γενεά - Γένος κ.α.
Όλες αυτές οι λέξεις μέ τά άφωνα Γ+Ν σημαίνουν τόν επί Γής Νούν καί τήν δράσιν του. Διά τών δύο άλλων συλλαβών ΜΗΔΗΣ δηλούται η ορατή μας φύσις η δομημένη. Εν συνόλω δηλαδή τό όνομα ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ σημαίνει τόν Γαιώδη Νούν - Νόμον καί τήν φυσικήν Δημιουργίαν. Φυσικόν είναι ο υλικός κόσμος νά είναι τού ΤΡΩΟΣ ή Τ = στερεά Ρ = ροή. Είναι τά άφωνα τής Τέρας = γής μας καί ο Γανυμήδης, ώς τέκνον τού Τρώος, είναι ασφαλώς Τρωτός. Ο ΔΙΑΣ = η δύναμις πού περί πάντων μεριμνά, ως ΑΕΤΟΣ ή ΑΕ = αιωνία δύαμις ΤΟΣ = επί τής στερεάς - γής άνω - αρπάζει ή πρός τά ’νω οδηγεί τόν Γανυμήδην ή τήν λαμπράν δημιουργίαν (Γάνος = λαμπρός) όπου εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ = τόν λάμποντα χώρον γίνεται ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ τών Θεών. Ο ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ είναι αυτός πού ΟΙΝΟΝ = διάνοιαν χέει, δεδομένου ότι τό άφωνον Ν σημαίνει τόν Νούν καί τόν Νόμον. Αυτός ο Μύθος κρύβει μίαν υπόσχεσιν ότι ολόκληρος η φυσική δημιουργία μέλλει νά ανέλθη εις τά διανοητικά πεδία.
ΕΡΜΗΣ
Ο ΕΡΜΗΣ εγεννήθη εντός ΣΠΗΛΑΙΟΥ. Βρέφος ακόμη εχαρακτηρίσθη ΚΛΕΠΤΗΣ. Είναι υιός τού Διός καί τής Μαίας. Κατά τόν Κώδικα ο ΕΡΜΗΣ σημαίνει τήν ΕΡ = εκπόρευσις τής Ροής (πρωτίστως τών φωτοενεργειών) ΜΗς = πρός τήν ορατήν μας φύσιν.
’ρα ο ΕΡΜΗΣ είναι τό φυσικόν ή ημερήσιον φώς. Ασφαλώς καί γεννάται (καθ' ημέραν) εντός Σπηλαίου, διότι ΣΠΗΛΑΙΟΝ σημαίνει ΣΗ = τό εσωτερικόν Πύρ, ΛΑΙΟΝ = τών ηλιακών αιωνίων δυνάμεων.
Είναι υιός τού ΔΙΟΣ ή τής Δ = δυνάμεως, η οποία Ι = κατέρχεται Α = εκ τής αρχικής δυνάμεως.
Η μητέρα του είναι η ΜΑΙΑ ή η Μ = ορατή μας φύσις η ΑΙ = αιωνία, εκ τής Α = αρχικής δυνάμεως. Αυτή η ΜΑΙΑ είναι η (Μ) ΑΙΑ = η πρώτη Γαία καί σύζυγος τού Πατρός Ουρανού. Στό ερώτημα διατί ως ΒΡΕΦΟΣ ακόμη γίνεται κλέπτης, ο Κώδικας απαντά ικανοποιητικώς.
ΒΡΕΦΟΣ σημαίνει τήν ΒΡΕ = ενέργειαν πού ρέει εκπορευομένη ΦΩς = τού φωτός σέ χώρον. Ως ΒΡΕΦΟΣ δήλα-δη ο ΕΡΝΗΣ ή τό φυσικόν φώς μάς τρέφει διότι Β+Ρ-->ΒΟΡΑ = τροφή.
Αλλά ως φώς Κ = πρός κάτω έρχεται, ΛΕ = εκπορεύοντας τήν ηλιακήν ακτινοβολίαν, Π = τήν Πυρίνην καί ΤΟς = στερεώνει τά φυσικά σώματα. Είναι δήλα-δη ΚΛΕ-ΠΤΗΣ.
Πρωτίστως ΚΛΕΠΤΗΣ δηλούται ο ήλιος μας, διότι χάριν ημών ΚΛΕ = πρός κάτω τό ηλιακόν φώς στέλλει καί ΠΤΗΣ = πατά στήν στερεάν γήν.
(Περισσοτέρα ανάλυσις στά βιβλία τού Κώδικος)
πηγή: www.ramafa.gr
ΑΘΗΝΑ Α=αρχική δύναμις, ΘΗ = θέασις, ΝΑ = Νους αρχικός.
ΑΙΩΝΙΟΣ ΑΙ = αιωνία δύναμις, Ω = επί γηίνου χώρου, ΝΙΟ = δύναμις νοός - νόμου κατερχομένη, ήτοι: ΑΙΩΝΙΟΣ = η αιωνία επί πλανήτου δύναμις νοός - νόμου ή ο αιώνιος Νους.
ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ ΑΛ = αρχική δύναμις ηλίου, ΦΑ = φωτισμός, ΒΗ = ενέργεια κατερχομένη ΤΟ = επί χώρου στερεού, ήτοι,
ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ = του ηλίου η φωτεινή ενέργεια κατερχομένη επί της στερεάς.
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΝ = αρχική δύναμις νοός - νόμου ΘΡΩ = θέα ροής επί γηίνου χώρου, ΠΟ = πυρ σε χώρον.
Δύναμις νοός θεώμενη να ρέη με πυρ.
Δύναμις νοός και ΘΡΩΠΟΣ = θεραπεία ή δύναμις νοός η οποία θεραπεύει.
Δύναμις νοός παράγουσα σπέρμα (ΘΟΡΟΣ = σπέρμα ανδρός) πυρίνης δυνάμεως.Διά των εμπεριεχομένων αφώνων Θ και Ρ παράγεται το ρήμα Θροέω = λέγω - ομιλώ, άρα η λέξις άνθρωπος εμπεριέχει την έννοιαν της δυνάμεως του ομιλείν. Διά των τελευταίων γραμμάτων ΩΠΟΣ και με τροπήν του Ω σε Ε παράγεται η λέξις ΕΠΟΣ = λέξις,ουσία λόγου.Εν συνόλω δηλαδή η λέξις ΑΝΘΡΩΠΟΣ σημαίνει τον νοήμονα κάτοικον του πλανήτου, ο οποίος δύναται να ομιλή και να αναπαράγη το είδος κατά νόμον.
ΑΠΟΛΛΩΝ Α = αρχική δύναμις, Π = πυρ, ΟΛΛΩΝ = χώρος ηλίων αστέρων, ήτοι ΑΠΟΛΛΩΝ = η δύναμις πυρός η ακτινοβολούσα δι όλων των ηλίων-αστέρων, και ΑΠΟΛΛΩΝ = ο πάλλων νους.
ΒΑΡΟΣ ΒΑ = ενέργεια αρχική, ΡΟς = η οποία ρέει σέ χώρον. Τό Βάρος είναι τό αποτέλεσμα τής Βοράς = τροφής τών σωμάτων.
ΒΕΛΟΣ Β = ενέργεια Ε = πορευομένη, Λ = ηλιακή ακτινοβολία (επί γής τό άφωνον Λ ονομάζει τά υγρά) Ο = χώρος ωρισμένος. Η πρώτη έννοια τής λέξεως ΒΕΛΟΣ είναι: ενέργεια πορευομένη εκ τού ηλίου σέ χώρον.
ΓΝΗΣΙΟΣ Γ = στήν γήν ΝΗ = ο νούς που φανερώνεται, Σ = σέ χώρον Ι = συνεχώς τροφοδοτούμενον καί Ο = χώρος ωρισμένος - σώμα. ΓΝΗΣΙΟΣ = Στήν γήν ο νούς ο εσωτερικός, είναι η έννοια τού αληθούς.
ΓΝΩΣΙΣ Γ = η γη, Ν = ο νους, Σ = ο έσω χώρος. ΓΝΩΣΙΣ = στην γην η νόησις ή στην γην ο Νούς - νόμος σε έσω θέαν.
ΔΗΛΙΟΣ η Δ = δύναμις, Λ = του ηλίου. ΔΗΛΙΟΣ = η δύναμις η κατερχομένη η οποία ηλιοφωτίζει. ΔΗΛΙΟΣ = ο φανερός.
ΔΙΑΝΟΙΑ Η δύναμις του Νοός.
ΔΙΑΣ Δ = Δύναμις, Ι = ακτινοβολία κατερχομένη συνεχώς, Α = αρχική δύναμις.
Η δύναμις που δομεί και δημιουργεί συνεχώς κατερχομένη από την αρχική δύναμιν.
ΔΕΙΠΝΕΩ Κατά τό λεξικόν σημαίνει α) παρασκευάζω δείπνον β) τρώγω τό κυρίως φαγητόν τής ημέρας.
Κατά τόν Κώδικα σημαίνει:
ΔΕΙ = δύναμις εκπορευομένη καί κατερχομένη συνεχώς, ΠΝΕΩ = Πυρίνη δύναμις νοός - νόμου πού εκτείνεται. Πρωτίστως η Πνοή είναι η τροφή διά κάθε ζώντα οργανισμόν, ΔΕΙ = πρέπει νά ΠΝΕΩ ώστε νά λαμβάνω τήν βασικήν ουσίαν τής ζωής. Τό ΔΕΙΠΝΟΝ τό οποίον καθημερινώς λαμβάνομεν εν αφθονία πρέπει νά τό ΔΑΠΑΝΩΜΕΝ εις έργα σοφίας καί συνέσεως (ΔΕΙΠΝΟΝ - ΔΑΠΑΝΗ)
ΕΛΛΗΝ Φωτεινός νους (κάθε φωτεινός νους) - Ηλιακός νους
ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ ΕΡΓΟ + ΛΕΙΟ. ΕΡΓΟ = δύναμις εκπορευομένη φωτοενεργειών προς την γην και ΛΕΙΟ = ηλιακή ακτινοβολία εκπορευομένη και κατερχομένη σε χώρον.Το ΕΡΓΑΛΕΙΟΝ, πρωτίστως, φανερώνει το έργον του ηλίου, ο οποίος δέχεται τις ακτινοβολίες ενός υπερτάτου ηλίου (τούτο δηλούται δια του Ρ) και εν συνεχεία ο αστήρ του συστήματός μας ακτινοβολεί μέσω του Λ = δικού του ηλιακού σώματος, αυτές τις ακτινοβολίες.
ΕΡΜΗΣ Ε = η δύναμις η εκπορευομένη, Ρ = η ροή (πρωτίστως των φωτοενεργειών), Μ = η ορατή φύσις. ΕΡΜΗΣ = δύναμις εκπορευομένη, ρέουσα προς την ορατήν μας φύσιν.
ΖΑΩ Ζ = ζωή Α= εκ τής αρχικής δυνάμεως, Ω = ο γήινος χώρος. Ζάω - ζώ = η ζωή επί πλανήτου.
ΗΛΙΚΙΑ Η = η διπλή ακτινοβολία ΛΙ = τού ηλίου ο οποίος συνεχώς τροφοδοτεί ΚΙΑ = τά κάτω ή τά γαιώδη σώματα. Ο ήλιος είναι αυτός πού μετρά τήν επί γής πορείαν μας, τήν ηλικίαν μας.
ΗΧΟΣ Η διπλή κάθοδος ακτινοβολίας, Χ = επί τής Χθονός, Ο = σέ χώρον ωρισμένον. Η λέξις ΗΧΟΣ αποκαλύπτει τήν επιστημονικήν γνώσιν ότι η κάθοδος τών ακτινοβολιών καί η πρόσκρουσις των επί τού χώματος γίνεται διά θορύβου - βοής ή ήχου.
ΗΘΙΚΗ Η = κάθοδος διπλής ακτινοβολίας, ΘΙ = θεωμένη, ΚΗ = κάτω. Η ΗΘΙΚΗ είναι, με τροπήν του Ι εις Η, η διπλή ακτινοβολία εις την ΘΗΚΗΝ.
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΟΝ ΗΛΕ = η διπλή κάθοδος τής ηλιακής ακτινοβολίας πού εκπορεύεται. ΚΤ = εδώ κάτω, καί ΡΟ = ρέει σέ χώρον, ΝΙΟΝ = διά Νοός καί Νόμου πού συνεχώς τροφοδοτεί. Είναι τό ΗΛΕ-ΚΤΡΟ-ΝΙΟΝ η ηλιο-κάτω-ροή.
ΙΔΕΑ Ι = η κατερχομένη (συνεχώς) ακτινοβολία, ΔΕ = η οποία διά δυνάμεως πορεύεται καί η οποία είναι Α = εκ τής αρχικής δυνάμεως.
ΚΑΛΟΣ ΚΑ = τά γαιώδη σώματα εκ τής αρχικής δυνάμεως, ή ΚΑ = Κάτω, ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον ωρισμένον. Ό,τι είναι εκ του ηλίου εδώ ΚΑ = Κάτω, είναι ΚΑ - ΛΟΝ.
ΚΥΤΤΑΡΟΝ Η απλουστέρα μορφή ζωής. ΚΥ = γαιώδες σώμα μέ συσσωρευμένην δύναμιν (Τ)ΤΑ = πού στερεώνει τά σώματα ΡΟν = τά οποία ρέουν σέ χώρον. Είναι η Δύναμις πού ΚΥ = κυοφορεί κάθε σώμα επί τής ΤΑΡΟΝ --> ΤΕΡΑΣ = γής μας.
ΛΕΞΙΣ ΛΕ = ηλιακή ακτινοβολία εκπορευομένη Ξ = Κ+Σ και Κ = κάτω, Σ = έσω χώρος = ΚΑΣΑ = κιβώτιον. Η ΛΕΞΙΣ δηλαδή είναι ένα φωτεινόν - νοηματικόν κιβώτιον ή Λ = ο φωτισμός ΕΞΙΣ --> έξω (λέξω = μέλλων του Λέγω = θά ομιλήσω = θά φωτίσω διά του Λόγου).
ΛΕΥΚΟΝ ΛΕΥ = η ηλιακή ακτινοβολία πορευομένη συγκεντρώνεται σέ μεγάλην ποσότητα, ΚΟς = Κάτω σέ χώρον. Ασφαλώς είναι γνωστόν ότι τό Λευκόν χρώμα εννοιολογεί τόν ηλιακόν φωτισμόν.
ΜΥΘΟΣ ΜΥ = η ορατή φύσις και η μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως, ΘΟ = η θέασις σε χώρον. ΜΥΘΟΣ = τα φυσικώς θεώμενα, τα φυσικώς αντιλαμβανόμενα και κατ' επέκτασιν η γνώσις περί των φυσικών δυνάμεων. Αν το Θ τραπεί σε Σ = έσω θέα, τότε παράγεται η λέξις ΜΥΗΣΙΣ = εσωτερική και αληθινή γνώσις.
ΝΟΗΣΙΣ ΝΟ = Νούς - Νόμος σέ χώρον, Η = διπλή κάθοδος ακτινοβολίας, ΣΙς = έσω θέασις (δυνάμεως) συνεχώς τροφοδοτουμένη. Η Νόησις δήλα-δη διά τού -Η- αποκαλύπτει τήν ικανότητα τού σκέπτεσθαι, ενώ διά τού -Ι- δηλούται συνεχώς τροφοδοτουμένη (διά γνώσεως εν προκειμένω).
’ν αφαιρέσωμεν τό Η = φανέρωσις, τότε η ΝΟΗΣΙΣ γίνεται ΝΟΣΟΣ. Όταν ο Ν = Νούς περιωρίζεται Ο = σέ χώρον, τότε Νοσεί, στενοχωρείται.
ΝΟΥΣ Ν = Νούς - Νόμος, Ο = χώρος ωρισμένος, Υ = σέ μεγάλην συσσώρευσιν.
ΟΙΚΟΣ Ο = χώρος ωρισμένος, Ι = συνεχώς τροφοδοτούμενος, ΚΟς = εδώ κάτω. Είναι ο ΟΙΚΟΣ, ο χώρος τόν οποίον συνεχώς φροντίζουμε καί ο οποίος συνεχώς μάς παρέχει τήν προστασίαν του.
ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΑΙ = πυρ αιώνιον, ΔΕΙΑ = δύναμις εκπορευομένη και κατερχομένη από την αρχικήν. Είναι δηλαδή η ΠΑΙΔΕΙΑ μία πυρίνη δύναμις υψίστης αξίας.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΠΛΗΡΗΣ-ΦΟΡΑ. ΠΛΗ = το πυρ του ηλίου κατερχόμενον, ΡΟ = διά ροής σε χώρον και ΦΟΡΙΑ = φως ρέον. Το πυρ δηλαδή το ηλιακόν, ως φως ρέον, μεταφέρει προς ημάς πάσαν ΠΛΗΡΟ-ΦΟΡΙΑΝ.
ΡΙΖΑ ΡΙ = ροή συνεχώς τροφοδοτούσα, ΖΑ = τήν ζωήν. Ρίζα = η ασταμάτητος ροή τής ζωής.
ΣΟΦΟΣ Έσω φως = έσω φωτισμένος
ΤΕΛΟΣ ΤΕ = η στερεωμένη δύναμις η εκτεινομένη, ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον. Είναι δήλα- δή το τέλος, η στερέωσις τού έργου του ηλίου μας. Ο ολοκληρώνων τά έργα του, ώς ο ήλιος, δικαιούται νά ονομάζεται ΤΕΛΕΙΟΣ.
ΦΩΝΗΕΝ Το φως του Νοός, το φως του νοήματος - ο φανός.
ΧΑ'Ι'ΟΣ Χ = χώμα, Α = αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ=ηλιοφώς), Ι = ακτινοβολία κατερχομένη συνεχώς, Ο = χώρος ωρισμένος. Ο χά'ι'ος, εκ τού αρχικού χάους καταγόμενος είναι γνήσιος αληθινός, διότι παρ' ότι κατοικεί στό Χ = χώμα, στήν χθόνα, είναι εκ τής Α = αρχικής δυνάμεως άρα είναι λαμπρός.
ΨΥΧΗ Ψ --> Π+Σ = Πύρ εσωτερικόν, Υ = σέ μεγάλην συσσώρευσιν, ΧΗ = επί χοϊκού σώματος φανερού.
Η ΨΥΧΗ δήλα-δη είναι δύναμις Π = Πυρός η οποία εψύχθη, ώστε νά εισέλθη αβλαβώς στό χοϊκόν δοχείον - σώμα.
----------------
Αποκωδικοποιήσεις τμημάτων Μύθων
Η σελίς αυτή περιέχει αποκωδικοποιήσεις μέρους Ελληνικών Μύθων. Ολοκληρωμένες αναλύσεις αναζητήσατε εις τά εκδοθέντα βιβλία του Κώδικος.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ συνέλαβε την έλαφον ζωντανή στόν Λάδωνα Ποταμόν. Όταν τήν παρέδωσε στόν Ευρυσθέα, εκείνος τήν ελευθέρωσε.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είναι τό φανερόν κατερχόμενον (Η), υπέρτατον φώς (ΡΑ), καί η ΚΛΗΙΣ (κλειδί). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ είναι το εκπορευόμενον (Ε), ηλιακόν (ΛΑ), φώς (ΦΟς). Αυτήν τήν ΕΛΑ-ΦΟΝ ο ΗΡΑΚΛΗΣ συλλαμβάνει κατόπιν ετησίας αναζητήσεως της στον Ποταμόν ΛΑ-ΔΩΝΑ. Η ονομασία του ποταμού είναι ΛΑ= φωτισμός ΔΩΝΑ= διανοίας. Τα άφωνα Δ= δύναμις καί Ν= Νούς δομούν την λέξιν Διάνοια (Δίνη, Δονώ κλπ.). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ παραδίδεται στόν ΕΥΡΥΣΘΕΑ= στήν ευρείαν (ΕΥΡΥ), εσωτερικήν (Σ), θέασιν (ΘΕΑΝ) ή αντίληψιν. Από τά βάθη λοιπόν του χρόνου οι σοφοί πρόγονοί μας θεωρώντας ημάς ώς ΗΡΑΚΛΕΙΣ= φωτεινές Κληίδες μάς προτρέπουν νά αναζητήσωμεν τό φώς (ΕΛΑΦΟΣ). Τό Φώς αυτό θά τό εύρωμεν μόνον στήν φωτισμένην διάνοιαν μας (ΛΑΔΩΝ) καί οφείλομεν νά τό φέρωμεν στήν εσωτερικήν κατανόησίν μας (ΕΥΡΥΣΘΕΥΣ). Εν συνεχεία πρέπει νά το ελευθερώσωμεν, διότι το φώς το διανοητικόν, όταν συλληφθή εντός τής Διανοίας, πρέπει ευθύς νά διασκορπισθή, διά νά φωτίση καί τούς συνανθρώπους μας.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ παρεχώρησε το Πύρ στούς Ανθρώπους μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ.
Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ είναι Π = Πύρ, ΡΟ = Ρέον είς χώρον, ΜΗ = επί τής ορατής φύσεως, ΘΕΥς = η οποία Θεάται καλώς. ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ σημαίνει ΤΗ = Δύναμις στερεωμένη, ΛΕ = εκ των ηλιακών ακτινοβολιών αί οποίαι Σ = εισέρχονται είς έσω χώρον ΚΟ = Κάτω εδώ ΠΟς = και είναι Πύρ. Η λέξις ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ αποκαλύπτει τόν ΤΗΛΕ = από μακράν ΣΚΟΠΟ = σκοπόν τού δημιουργού Νοός. Εντός της λέξεως ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ τα άφωνα Σ+Κ, δομούν την λέξιν ΣΑΚΟΣ καί ΣΚΙΑ διά νά δηλωθή ότι η κατερχομένη δύναμις τού ηλιακού Πυρός τίθεται εντός σάκου = φυσικά σώματα, τά οποία ασφαλώς έχουν ΣΚΙΑΝ. Τέλος η ΑΥΓΗ είναι η Α = αρχική δύναμις ή ΑΛΦΑ = ηλιοφώς, Υ = είς συσσώρευσιν, ΓΗ = επί γής κατερχομένη. Εν συνόλω η πρότασις ότι ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ έδωσε στούς ανθρώπους τό ΠΥΡ μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ σημαίνει ότι τό ΠΥΡ είναι αυτό πού ώς ΜΗΘΕΥΣ ή ΜΑΘΕΥΣ μεταφέρει πάσαν πληροφορίαν ώς πρός τόν ΣΚΟΠΟΝ της Δημιουργίας του φυσικού κόσμου και της Γής μας ειδικότερον.
(Αποκωδικοποίησις Θεογονίας Ησιόδου, στίχος 565-570, Σημαιοφόρος Θεολόγος).
ΠΡΩΤΕΥΣ
Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ από τήν ΣΠΑΡΤΗΝ προσέρχεται στον ΠΡΩΤΕΑ, διά νά λάβη αλανθάστους χρησμούς. Η Κόρη του Πρωτέως, η ΕΙΔΟΘΕΑ, συνεβούλευσε τόν Μενέλαον νά συλλάβη τόν Πρωτέα, όταν θά ευρίσκετο εις τόν ύπνον και εκείνος θά τού απεκάλυπτε όλα τά μυστικά.
Ο ΠΡΩΤΕΥΣ, κατά τόν Κώδικα τής Ελληνικής Γλώσσης, σημαίνει ΠΡ = Πύρ Ρέον, Ω = επί Πλανήτου, το οποίον Τ = στερεώνει τά σώματα, διά τής Ε = πορευομένης δυνάμεως η οποία Υ = συσσωρεύεται. Ο ΠΡΩΤΕΥΣ δηλαδή είναι τό Πρώτον στοιχείον τού Πυρός, τό οποίον ώς Πυρήν εδόμησε Πάν ό,τι ευρίσκεται επί Πλανήτου. Το Πύρ αυτό μόνον εάν δεσμευθή εντός των σωμάτων δύναται νά εξετασθή από τους επιστήμονας. Η δέσμευσις αυτή παραβολικώς στόν Μύθον περιγράφεται ως ύπνωσις. Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ διά τής συλλαβής ΜΕ δηλούται ότι επί τής ορατής φύσεως πορεύεται και ότι είναι ΝΕ = Νούς, ΛΑΟΣ = φωτεινός. Φωτεινός Νούς δύναται νά θεωρηθή ασφαλώς ο επιστήμων ερευνητής. Αυτός ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ ερευνών τά φυσικά σώματα εντός των οποίων ο ΠΡΩΤΕΥΣ (τό Πυρ) είναι σε ύπνωσιν, μανθάνει όλα τά μυστικά των. Η κόρη τού Πρωτέως - Πυρός είναι η ΕΙΔΟΘΕΑ. Η ονομασία ΕΙΔΟΘΕΑ δηλώνει τά ΕΙΔΗ τα οποία ερχονται εις ΘΕΑν όταν ο Πατήρ - Πρωτεύς ή το Πρώτον στοιχείον του Πυρός δομήσει αυτά. Με απλότητα και σαφήνειαν ο Μύθος, διά τού κώδικος, αποκαλύπτει τά μέχρι τώρα κρυμμένα νοήματά του.
ΣΤΑΥΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ διατάσεται παρά του ΕΥΡΙΣΘΕΩΣ νά καθαρίση τους ΣΤΑΥΛΟΥΣ του ΑΥΓΕΙΟΥ. Πρός τόν σκοπόν αυτόν χρησιμοποιεί τούς ποταμούς ΑΛΦΕΙΟΝ και ΠΗΝΕΙΟΝ.
ΣΤΑΥΛΟΙ: Σ = έσω θέα, Τ = στερεά δύναμις, ΣΤ = εσωτερική στερεότης - τό αμετακίνητον, ΑΥ = αρχική δύναμις συσσωρευμένη ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον. Διά τής λέξεως ΣΤΑΥΛΟΣ ενοιολογείται τό ΣΤαμάτημα τού ηλιακού φωτισμού ή ΣΤ - ΑΥΛΟΣ = σταμάτησε νά φωτίζη διά τής μελωδίας του ό Αυλός. Ο ΑΥ - ΓΕΙΑΣ δηλούται ΑΥ = συσσωρευμένη δύναμις ΓΕΙΑΣ = επί Γής = εξουσία. Αυτή η δύναμις αδιαφόρησε διά τόν φωτισμόν και κατέστη ΣΤ = στερεωμένη δύναμις ή κατεΣΤημένον κάτω - στερεωμενον. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ = φωτεινη κληίς, καθαρίζει τους ΣΤ - ΑΥΛΟΥς στρεφοντας τόν ρούν δύο ποταμών: τού ΑΛΦΕΙΟΥ καί τού ΠΗΝΕΙΟΥ. ΑΛΦΕΙΟΣ = ηλιοφώς. ΠΗΝΕΙΟΣ = πύρινος νούς. 'Aρα ο καθαρισμός τών σταύλων θά γίνη στά διανοητικά πεδία, διά φωτίσεως καί διά πνευματικής αναγωγής.
(Σημαιοφόρος Θεολόγος Aποκωδικοποίησις 'Aθλων Ηρακλέους).
ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ
Υιός τού Τρώς εκ τής Τρωικής φυλής. Μεταμορφωθείς ο Δίας εις ΑΕΤΟΝ ανήρπασε αυτόν καί τόν ωδήγησε εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ, όπου εγένετο ΟΙΝΟΧΟΟΣ τών θεών. Η αποκωδικοποίησις τού ονόματος ΓΑΝΥ-ΜΗΔΗΣ θά μάς αποκαλύψη διατί ήτο υιός τού Τρωός καί τί σημαίνει η αρπαγή αυτού. ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ διά τού Κώδικος σημαίνεται: ΓΑ = η αρχική ΓΑΙΑ, ΝΥ = Νούς - Νόμος σέ μεγάλην συσσώρευσιν, ΜΗ = η ορατή μας φύσις η φανερά καί ΔΗ = η δημιουργία η φανερά. Διά τών δύο πρώτων αφώνων τού ονόματος ήτοι Γ+Ν αποκαλύπτεται ο Γ = γαιώδης Ν = Νούς. Τά άφωνα αυτά δομούν τίς λέξεις Γάνος = λαμπερός, Γυνή = η γή μας πρωτίστως καί κατόπιν κάθε Γυνή, Γόνος - Γενεά - Γένος κ.α.
Όλες αυτές οι λέξεις μέ τά άφωνα Γ+Ν σημαίνουν τόν επί Γής Νούν καί τήν δράσιν του. Διά τών δύο άλλων συλλαβών ΜΗΔΗΣ δηλούται η ορατή μας φύσις η δομημένη. Εν συνόλω δηλαδή τό όνομα ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ σημαίνει τόν Γαιώδη Νούν - Νόμον καί τήν φυσικήν Δημιουργίαν. Φυσικόν είναι ο υλικός κόσμος νά είναι τού ΤΡΩΟΣ ή Τ = στερεά Ρ = ροή. Είναι τά άφωνα τής Τέρας = γής μας καί ο Γανυμήδης, ώς τέκνον τού Τρώος, είναι ασφαλώς Τρωτός. Ο ΔΙΑΣ = η δύναμις πού περί πάντων μεριμνά, ως ΑΕΤΟΣ ή ΑΕ = αιωνία δύαμις ΤΟΣ = επί τής στερεάς - γής άνω - αρπάζει ή πρός τά ’νω οδηγεί τόν Γανυμήδην ή τήν λαμπράν δημιουργίαν (Γάνος = λαμπρός) όπου εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ = τόν λάμποντα χώρον γίνεται ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ τών Θεών. Ο ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ είναι αυτός πού ΟΙΝΟΝ = διάνοιαν χέει, δεδομένου ότι τό άφωνον Ν σημαίνει τόν Νούν καί τόν Νόμον. Αυτός ο Μύθος κρύβει μίαν υπόσχεσιν ότι ολόκληρος η φυσική δημιουργία μέλλει νά ανέλθη εις τά διανοητικά πεδία.
ΕΡΜΗΣ
Ο ΕΡΜΗΣ εγεννήθη εντός ΣΠΗΛΑΙΟΥ. Βρέφος ακόμη εχαρακτηρίσθη ΚΛΕΠΤΗΣ. Είναι υιός τού Διός καί τής Μαίας. Κατά τόν Κώδικα ο ΕΡΜΗΣ σημαίνει τήν ΕΡ = εκπόρευσις τής Ροής (πρωτίστως τών φωτοενεργειών) ΜΗς = πρός τήν ορατήν μας φύσιν.
’ρα ο ΕΡΜΗΣ είναι τό φυσικόν ή ημερήσιον φώς. Ασφαλώς καί γεννάται (καθ' ημέραν) εντός Σπηλαίου, διότι ΣΠΗΛΑΙΟΝ σημαίνει ΣΗ = τό εσωτερικόν Πύρ, ΛΑΙΟΝ = τών ηλιακών αιωνίων δυνάμεων.
Είναι υιός τού ΔΙΟΣ ή τής Δ = δυνάμεως, η οποία Ι = κατέρχεται Α = εκ τής αρχικής δυνάμεως.
Η μητέρα του είναι η ΜΑΙΑ ή η Μ = ορατή μας φύσις η ΑΙ = αιωνία, εκ τής Α = αρχικής δυνάμεως. Αυτή η ΜΑΙΑ είναι η (Μ) ΑΙΑ = η πρώτη Γαία καί σύζυγος τού Πατρός Ουρανού. Στό ερώτημα διατί ως ΒΡΕΦΟΣ ακόμη γίνεται κλέπτης, ο Κώδικας απαντά ικανοποιητικώς.
ΒΡΕΦΟΣ σημαίνει τήν ΒΡΕ = ενέργειαν πού ρέει εκπορευομένη ΦΩς = τού φωτός σέ χώρον. Ως ΒΡΕΦΟΣ δήλα-δη ο ΕΡΝΗΣ ή τό φυσικόν φώς μάς τρέφει διότι Β+Ρ-->ΒΟΡΑ = τροφή.
Αλλά ως φώς Κ = πρός κάτω έρχεται, ΛΕ = εκπορεύοντας τήν ηλιακήν ακτινοβολίαν, Π = τήν Πυρίνην καί ΤΟς = στερεώνει τά φυσικά σώματα. Είναι δήλα-δη ΚΛΕ-ΠΤΗΣ.
Πρωτίστως ΚΛΕΠΤΗΣ δηλούται ο ήλιος μας, διότι χάριν ημών ΚΛΕ = πρός κάτω τό ηλιακόν φώς στέλλει καί ΠΤΗΣ = πατά στήν στερεάν γήν.
(Περισσοτέρα ανάλυσις στά βιβλία τού Κώδικος)
πηγή: www.ramafa.gr
Η σημασία του πολυτονικού
Ἡ περισπωμένη μᾶς ἐπιτρέπει νὰ διευκρινίσουμε τὸ νόημα φράσεων ὅπως:
«ἄκουσα ἕναν βοηθὸ λογιστὴ νὰ λέει»/«ἄκουσα ἕναν βοηθὸ λογιστῆ νὰ λέει».
Στὴν πρώτη περίπτωση πρόκειται γιὰ λογιστὴ ποὺ εἶναι βοηθός, στὴν δεύτερη περίπτωση γιὰ τὸν βοηθὸ ἑνὸς λογιστῆ.
(ΣΤΗΝ 2η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ "ΛΟΓΙΣΤΗΣ" ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ, ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ).
ΤΟΤΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΧΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ.
«ἄκουσα ἕναν βοηθὸ λογιστὴ νὰ λέει»/«ἄκουσα ἕναν βοηθὸ λογιστῆ νὰ λέει».
Στὴν πρώτη περίπτωση πρόκειται γιὰ λογιστὴ ποὺ εἶναι βοηθός, στὴν δεύτερη περίπτωση γιὰ τὸν βοηθὸ ἑνὸς λογιστῆ.
(ΣΤΗΝ 2η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ "ΛΟΓΙΣΤΗΣ" ΕΙΝΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ, ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ).
ΤΟΤΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΧΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ. ΣΗΜΕΡΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ.
"Καταραμένε" Έλληνα.
Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;
Σίλερ, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής
Υ.Γ. "καταραμένε" Έλληνα & καταραμένοι νεοΈλληνες...
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;
Σίλερ, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής
Υ.Γ. "καταραμένε" Έλληνα & καταραμένοι νεοΈλληνες...
Τα σύμβολα των Ελλήνων θεών
Ζευς
Σύμβολα: Κεραυνός, Αιγίδα, Κότινος
Ζώα: Αετός, Ταύρος, Κόκορας
Δέντρα & Φυτά: Βελανιδιά, Φασκόμηλο. Δευτερεύοντα: Ελιά, Μαργαρίτα, Αμάραντο, Ματζουράνα, Καρυδιά, Φλόμος, Βερβένα, Αμυγδαλιά, Βιολέτα, Κασσιά, Γαρύφαλλο, Σχοίνος.
Ποσειδώνας
Σύμβολα: Τρίαινα
Ζώα: Άλογο, Δελφίνι, Ταύρος
Λίθοι: Βήρυλλος, Ακουαμαρίνης, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Πεύκο, Θαλάσσια Ανεμώνη, Φύκια. Δευτερεύοντα: Φλαμουριά, Ουτρικουλαρία.
Aδης
Δέντρα & Φυτά: Κυπαρίσσι, Ροδιά. Δευτερεύοντα: Μέντα, Νάρκισσος, Καλαμπόκι.
Ήρα
Σύμβολα: Διάδημα, Σκήπτρο
Ζώα: Παγώνι, Αγελάδα
Δέντρα & Φυτά: Κρίνος, Πορτοκαλιά. Δευτερεύοντα: Μηλιά, Ιτιά, Συκιά, Σμύρνα.
Αθηνά
Σύμβολα: Αιγίδα
Ζώα: Κουκουβάγια, Φίδι
Δέντρα & Φυτά: Ελιά. Δευτερεύοντα: Βελανιδιά, Σημύδα, Σταυράγκαθο, Μουριά.
Απόλλωνας
Σύμβολα: Λύρα, Τόξο & Βέλος
Ζώα: Κουρούνα, Λύκος
Λίθοι: Ζαφείρι
Δέντρα & Φυτά: Δάφνη. Δευτερεύοντα: Ηλιοτρόπιο, Ηλίανθος, Ιξός (Γκυ), Υάκινθος, Πορτοκαλιά, Άνηθος, Τριγωνέλλα, Φοίνικας, Κρίνος, Πράσο.
Aρτεμις
Σύμβολα: Τόξο & Βέλος, Ημισέληνος
Ζώα: Ελάφι, Γεράκι
Λίθοι: Αμέθυστος, Σεληνόλιθος, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Ιτιά, Γιασεμί, Οξυά, Μυρτιά. Δευτερεύοντα: Αμάραντος, Μαργαρίτα, Φουντουκιά, Αγριαψιθιά, Βάλσαμο, Ακακία, Μανδραγόρας, Απήγανος.
Αφροδίτη
Σύμβολα: Καθρέφτης
Ζώα: Περιστέρι, Κύκνος
Λίθοι: Σμαράγδι, Λαζούρι, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Τριαντάφυλλο, Κρίνος, Ανεμώνη, Μηλιά, Μυρτιά. Δευτερεύοντα: Αλόη, Φτέρη, Ερείκη, Βενζόη, Σμύρνα, Κυδώνι, Σανταλόξυλο, Αγγελική, Αχλαδιά, Αστήρ, Αφροξυλιά (Σαμπούκος), Βιολέτα.
Aρης
Σύμβολα: Δόρυ & Σπαθί
Ζώα: Σκύλος, Όρνεο
Λίθοι: Όνυχας, Σαρδόνυξ
Δέντρα & Φυτά: Δυόσμος, Απήγανος, Φλαμουριά, Βερβένα, Αδελόχορτο.
Δήμητρα
Σύμβολα: Δρεπάνι, Δαυλός
Ζώα: Φίδι
Λίθοι: Σμαράγδι
Δέντρα & Φυτά: Στάχυ, Κριθάρι. Δευτερεύοντα: Ιτιά, Καλαμπόκι, Ροδιά, Φασολιά, Βληχούνι, Παπαρούνα.
Ερμής
Σύμβολα: Κηρυκείων, Φτερωτά Σανδάλια
Ζώα: Τράγος
Μέταλλα: Υδράργυρος
Δέντρα & Φυτά: Αμυγδαλιά, Έλατο. Δευτερεύοντα: Άνηθος, Φοίνικας, Φουντουκιά, Γαρύφαλλο, Κανέλλα, Μουριά.
Ήφαιστος
Σύμβολα: Σφυρί & Αμόνι, Πέλεκυς, Φωτιά
Δέντρα & Φυτά: Μαργαρίτα.
Πάνας
Σύμβολα: Αυλός, Φαλλός
Ζώα: Τράγος, Κριάρι, αρσενικό Ελάφι, Ταύρος
Δέντρα & Φυτά: Πεύκο, Έλατο, ʼμπελος. Δευτερεύοντα: Βανίλια, Καλάμι, Ασφόδελος, Ορχιδέα, Πηγουνιά, Σιληνή, Θρούμπι, Φτέρη, Αγριολούλουδα.
Διόνυσος
Σύμβολα: Θύρσος, Φαλλός
Ζώα: Φίδι
Λίθοι: Αμέθυστος
Δέντρα & Φυτά: Κισσός, Άμπελος. Δευτερεύοντα: Ασκληπιάς, Συκιά, Ίσκα, Μάραθο, Ταμάριξ, Μανιτάρι.
Εκάτη
Σύμβολα: Εγχειρίδιο
Ζώα: Φίδι, Σκύλος (μαύρος συνήθως)
Λίθοι: Αμέθυστος, Σεληνόλιθος, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Λεβάντα, Σμύρνα, Ιτιά. Δευτερεύοντα: Ακόνιτο, Κυκλάμινο, Σκόρδο, Μέντα, Μανδραγόρας, Μπελαντόνα.
Έρως
Λίθοι: Οπάλιο
Δέντρα & Φυτά: Τριαντάφυλλο κόκκινο, Βιολέτα λευκή, Ζαχαροκάλαμο.
Προμηθέας
Δέντρα & Φυτά: Φτέρη
Ουρανός
Δέντρα & Φυτά: Φλαμουριά
Γαία
Λίθοι: Κεχριμπάρι (Ήλεκτρο), Κοράλλι
Δέντρα & Φυτά: Πορτοκαλιά, Μηλιά
Κρόνος
Δέντρα & Φυτά: Κριθάρι, Ορχιδέα. Δευτερεύοντα: Καλαμπόκι, Λεβάντα, Ροδιά, Βατόμουρο.
Ρέα
Δέντρα & Φυτά: Σμύρνα
Περσεφόνη
Δέντρα & Φυτά: Ροδιά, Παπαρούνα.
Αδωνίς
Δέντρα & Φυτά: Σμύρνα, Τριαντάφυλλο, Μαρούλι, Μάραθο, Ερείκη
Ασκληπιός
Ζώα: Φίδι
Δέντρα & Φυτά: Δάφνη, Μουστάρδα.
Ίρις
Δέντρα & Φυτά: Κρίνος
Ήλιος
Δέντρα & Φυτά: Ηλιοτρόπιο.
Έαρ
Δέντρα & Φυτά: Κέδρο
Ώρος
Δέντρα & Φυτά: Λωτός, Σκουλόχορτο
Ύπνος
Δέντρα & Φυτά: Παπαρούνα
Σύμβολα: Κεραυνός, Αιγίδα, Κότινος
Ζώα: Αετός, Ταύρος, Κόκορας
Δέντρα & Φυτά: Βελανιδιά, Φασκόμηλο. Δευτερεύοντα: Ελιά, Μαργαρίτα, Αμάραντο, Ματζουράνα, Καρυδιά, Φλόμος, Βερβένα, Αμυγδαλιά, Βιολέτα, Κασσιά, Γαρύφαλλο, Σχοίνος.
Ποσειδώνας
Σύμβολα: Τρίαινα
Ζώα: Άλογο, Δελφίνι, Ταύρος
Λίθοι: Βήρυλλος, Ακουαμαρίνης, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Πεύκο, Θαλάσσια Ανεμώνη, Φύκια. Δευτερεύοντα: Φλαμουριά, Ουτρικουλαρία.
Aδης
Δέντρα & Φυτά: Κυπαρίσσι, Ροδιά. Δευτερεύοντα: Μέντα, Νάρκισσος, Καλαμπόκι.
Ήρα
Σύμβολα: Διάδημα, Σκήπτρο
Ζώα: Παγώνι, Αγελάδα
Δέντρα & Φυτά: Κρίνος, Πορτοκαλιά. Δευτερεύοντα: Μηλιά, Ιτιά, Συκιά, Σμύρνα.
Αθηνά
Σύμβολα: Αιγίδα
Ζώα: Κουκουβάγια, Φίδι
Δέντρα & Φυτά: Ελιά. Δευτερεύοντα: Βελανιδιά, Σημύδα, Σταυράγκαθο, Μουριά.
Απόλλωνας
Σύμβολα: Λύρα, Τόξο & Βέλος
Ζώα: Κουρούνα, Λύκος
Λίθοι: Ζαφείρι
Δέντρα & Φυτά: Δάφνη. Δευτερεύοντα: Ηλιοτρόπιο, Ηλίανθος, Ιξός (Γκυ), Υάκινθος, Πορτοκαλιά, Άνηθος, Τριγωνέλλα, Φοίνικας, Κρίνος, Πράσο.
Aρτεμις
Σύμβολα: Τόξο & Βέλος, Ημισέληνος
Ζώα: Ελάφι, Γεράκι
Λίθοι: Αμέθυστος, Σεληνόλιθος, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Ιτιά, Γιασεμί, Οξυά, Μυρτιά. Δευτερεύοντα: Αμάραντος, Μαργαρίτα, Φουντουκιά, Αγριαψιθιά, Βάλσαμο, Ακακία, Μανδραγόρας, Απήγανος.
Αφροδίτη
Σύμβολα: Καθρέφτης
Ζώα: Περιστέρι, Κύκνος
Λίθοι: Σμαράγδι, Λαζούρι, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Τριαντάφυλλο, Κρίνος, Ανεμώνη, Μηλιά, Μυρτιά. Δευτερεύοντα: Αλόη, Φτέρη, Ερείκη, Βενζόη, Σμύρνα, Κυδώνι, Σανταλόξυλο, Αγγελική, Αχλαδιά, Αστήρ, Αφροξυλιά (Σαμπούκος), Βιολέτα.
Aρης
Σύμβολα: Δόρυ & Σπαθί
Ζώα: Σκύλος, Όρνεο
Λίθοι: Όνυχας, Σαρδόνυξ
Δέντρα & Φυτά: Δυόσμος, Απήγανος, Φλαμουριά, Βερβένα, Αδελόχορτο.
Δήμητρα
Σύμβολα: Δρεπάνι, Δαυλός
Ζώα: Φίδι
Λίθοι: Σμαράγδι
Δέντρα & Φυτά: Στάχυ, Κριθάρι. Δευτερεύοντα: Ιτιά, Καλαμπόκι, Ροδιά, Φασολιά, Βληχούνι, Παπαρούνα.
Ερμής
Σύμβολα: Κηρυκείων, Φτερωτά Σανδάλια
Ζώα: Τράγος
Μέταλλα: Υδράργυρος
Δέντρα & Φυτά: Αμυγδαλιά, Έλατο. Δευτερεύοντα: Άνηθος, Φοίνικας, Φουντουκιά, Γαρύφαλλο, Κανέλλα, Μουριά.
Ήφαιστος
Σύμβολα: Σφυρί & Αμόνι, Πέλεκυς, Φωτιά
Δέντρα & Φυτά: Μαργαρίτα.
Πάνας
Σύμβολα: Αυλός, Φαλλός
Ζώα: Τράγος, Κριάρι, αρσενικό Ελάφι, Ταύρος
Δέντρα & Φυτά: Πεύκο, Έλατο, ʼμπελος. Δευτερεύοντα: Βανίλια, Καλάμι, Ασφόδελος, Ορχιδέα, Πηγουνιά, Σιληνή, Θρούμπι, Φτέρη, Αγριολούλουδα.
Διόνυσος
Σύμβολα: Θύρσος, Φαλλός
Ζώα: Φίδι
Λίθοι: Αμέθυστος
Δέντρα & Φυτά: Κισσός, Άμπελος. Δευτερεύοντα: Ασκληπιάς, Συκιά, Ίσκα, Μάραθο, Ταμάριξ, Μανιτάρι.
Εκάτη
Σύμβολα: Εγχειρίδιο
Ζώα: Φίδι, Σκύλος (μαύρος συνήθως)
Λίθοι: Αμέθυστος, Σεληνόλιθος, Μαργαριτάρι
Δέντρα & Φυτά: Λεβάντα, Σμύρνα, Ιτιά. Δευτερεύοντα: Ακόνιτο, Κυκλάμινο, Σκόρδο, Μέντα, Μανδραγόρας, Μπελαντόνα.
Έρως
Λίθοι: Οπάλιο
Δέντρα & Φυτά: Τριαντάφυλλο κόκκινο, Βιολέτα λευκή, Ζαχαροκάλαμο.
Προμηθέας
Δέντρα & Φυτά: Φτέρη
Ουρανός
Δέντρα & Φυτά: Φλαμουριά
Γαία
Λίθοι: Κεχριμπάρι (Ήλεκτρο), Κοράλλι
Δέντρα & Φυτά: Πορτοκαλιά, Μηλιά
Κρόνος
Δέντρα & Φυτά: Κριθάρι, Ορχιδέα. Δευτερεύοντα: Καλαμπόκι, Λεβάντα, Ροδιά, Βατόμουρο.
Ρέα
Δέντρα & Φυτά: Σμύρνα
Περσεφόνη
Δέντρα & Φυτά: Ροδιά, Παπαρούνα.
Αδωνίς
Δέντρα & Φυτά: Σμύρνα, Τριαντάφυλλο, Μαρούλι, Μάραθο, Ερείκη
Ασκληπιός
Ζώα: Φίδι
Δέντρα & Φυτά: Δάφνη, Μουστάρδα.
Ίρις
Δέντρα & Φυτά: Κρίνος
Ήλιος
Δέντρα & Φυτά: Ηλιοτρόπιο.
Έαρ
Δέντρα & Φυτά: Κέδρο
Ώρος
Δέντρα & Φυτά: Λωτός, Σκουλόχορτο
Ύπνος
Δέντρα & Φυτά: Παπαρούνα
αναφορά Αρχαίων Ελλήνων στην Σφαίρα (μπάλα)
ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ
Όταν είδε κάποιους από τους στρατιώτες του να παίζουν σφαίρα (μπάλα) φορώντας τους θώρακες και τα κράνη τους, ευχαριστήθηκε και κάλεσε τους επικεφαλής τους θέλοντας να τους συγχαρεί.
Πλούταρχος - Βασιλέων Αποφθέγματα και Στρατηγών 182, Α5
Έπειτα αφού σιτίστηκαν με τροφή οι δούλες και αυτή, με σφαίρα (μπάλα) άρχισαν να παίζουν τ ακρόδεμν αποβαλούσαι.
Όμηρος Ραψωδία ζ 100
Αυτοί αφού σφαίρα (μπάλα) καλή στα χέρια πήραν, πορφυρή, που ο τεχνίτης Πόλυβος τους εποίησεν, ο ένας την έριχνε προς τα σκιόεντα νέφη κυρτωθείς οπίσω, Ο άλλος από την γη υψηλά αρθείς εύκολα την έπιανε, προτού με τα πόδια την οδό αγγίξει.
Και αφού την σφαίρα (μπάλα) ευθύς άνω πετώντας δοκίμασαν, χόρεψαν έπειτα πάνω στην πολυτρόφα γη με συχνές εναλλαγές, και οι κούροι χειροκροτούσαν που ήσαν στον αγώνα, και πολύς θόρυβος ορθωνόταν.
Όμηρος Ραψωδία θ 372
πληροφορίες μας δίνουν ακόμα:
ο Αθήναιος (Δειπνοσοφισταί Α 15, 19, 20, ΙΓ 599 κ.α.)
ο Γαληνός (Περί του δια μακράς σφαίρας (μπάλα) γυμνασίου) ο οποίος συνιστά το παιχνίδι αυτό ως υγιεινή άσκηση,
ο Τιμοκράτης (περί Σφαιριστικής)
Όταν είδε κάποιους από τους στρατιώτες του να παίζουν σφαίρα (μπάλα) φορώντας τους θώρακες και τα κράνη τους, ευχαριστήθηκε και κάλεσε τους επικεφαλής τους θέλοντας να τους συγχαρεί.
Πλούταρχος - Βασιλέων Αποφθέγματα και Στρατηγών 182, Α5
Έπειτα αφού σιτίστηκαν με τροφή οι δούλες και αυτή, με σφαίρα (μπάλα) άρχισαν να παίζουν τ ακρόδεμν αποβαλούσαι.
Όμηρος Ραψωδία ζ 100
Αυτοί αφού σφαίρα (μπάλα) καλή στα χέρια πήραν, πορφυρή, που ο τεχνίτης Πόλυβος τους εποίησεν, ο ένας την έριχνε προς τα σκιόεντα νέφη κυρτωθείς οπίσω, Ο άλλος από την γη υψηλά αρθείς εύκολα την έπιανε, προτού με τα πόδια την οδό αγγίξει.
Και αφού την σφαίρα (μπάλα) ευθύς άνω πετώντας δοκίμασαν, χόρεψαν έπειτα πάνω στην πολυτρόφα γη με συχνές εναλλαγές, και οι κούροι χειροκροτούσαν που ήσαν στον αγώνα, και πολύς θόρυβος ορθωνόταν.
Όμηρος Ραψωδία θ 372
πληροφορίες μας δίνουν ακόμα:
ο Αθήναιος (Δειπνοσοφισταί Α 15, 19, 20, ΙΓ 599 κ.α.)
ο Γαληνός (Περί του δια μακράς σφαίρας (μπάλα) γυμνασίου) ο οποίος συνιστά το παιχνίδι αυτό ως υγιεινή άσκηση,
ο Τιμοκράτης (περί Σφαιριστικής)
Δίκτυς ο Κνώσσιος - Ο πρώτος δημοσιογράφος
Περίπου το 1.300 π.Χ. στον Τρωικό πόλεμο οι Κνωσσίτες Κρήτες έλαβαν μέρος με τον τότε βασιλιά Ιδομενέα (γιος του Δευκαλίωνα και εγγονός του Μίνωα). Μαζί με τον Ιδομενέα πήγε και κάποιος με το όνομα Δίκτυς. Αυτός ο Δίκτυς λοιπόν εφηύρε την δημοσιογραφία και με ένα βιβλίο το οποίο ονόμασε "Εφημερίς Τρωικού πολέμου" κατέγραφε τα γεγονότα ανά ημέρα
Τότε λοιπόν δημιουργήθηκε η πρώτη Εφημερίδα (εκ του εφήμερον δηλαδή γεγονότα που άρχισαν και τελείωσαν μέσα στην ημέρα) και ο Δίκτυς ουσιαστικά ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής.
Ο Δίκτυς αγαπούσε τόσο το έργο του αυτό, που ζήτησε να ταφεί μαζί με αυτόν και το βιβλίο του. Χάθηκαν τα ίχνη μέσα στους αιώνες μέχρι που τον 1ο αιώνα μ.Χ. ένας σεισμός στην Κνωσσό έγινε η αιτία να βρέθεί ο τάφος του και φυσικά το βιβλίο "Εφημερίς Τρωικού πολέμου".
Τότε λοιπόν δημιουργήθηκε η πρώτη Εφημερίδα (εκ του εφήμερον δηλαδή γεγονότα που άρχισαν και τελείωσαν μέσα στην ημέρα) και ο Δίκτυς ουσιαστικά ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος και πολεμικός ανταποκριτής.
Ο Δίκτυς αγαπούσε τόσο το έργο του αυτό, που ζήτησε να ταφεί μαζί με αυτόν και το βιβλίο του. Χάθηκαν τα ίχνη μέσα στους αιώνες μέχρι που τον 1ο αιώνα μ.Χ. ένας σεισμός στην Κνωσσό έγινε η αιτία να βρέθεί ο τάφος του και φυσικά το βιβλίο "Εφημερίς Τρωικού πολέμου".
Αναφορά του Χριστού στα Ελευσίνια Μυστήρια
Η καινή διαθήκη είναι κείμενα που υπέστησαν το περισσότερο κόψε ράψε από κάθε άλλο κείμενο με σκοπό φυσικά την αλλοίωση της πραγματικότητας. Το παρακάτω κείμενο φανερώνει μια πραγματικότητα…
Κατά Ιωάννη 12.20
"Ήσαν μερικοί Έλληνες μεταξύ εκείνων που είχαν ανέβει για να προσκυνήσουν κατά την εορτή. Αυτοί λοιπόν ήλθαν εις τον Φίλιππο, ο οποίος ήταν από την Βησθαιδά της Γαλιλαίας και του είπαν: " Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού". Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα και οι δυο μαζί το λένε στον Χριστό. Ο Χριστός αποκρίθηκε: ¨Ήλθεν η ώρα δια να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου. Αλήθεια αλήθεια σας λέω, εάν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στην γη και πεθάνει, μένει μόνος, εάν όμως πεθάνει φέρνει πολύ καρπό. Εκείνος που αγαπά την ζωή του θα την χάσει, εκείνος που δεν αγαπά την ζωή του στον κόσμο αυτόν (τον θνητό), θα την φυλάξει εις ζωήν αιώνιον."
σημείο 1.
Έλληνες που πήγαν να προσκυνήσουν κατά την εορτή =
Οι Έλληνες δεν προσκυνούσαν αλλόθρησκες εορτές, άρα μιλάμε για Ελληνικές εορτές και όχι Εβραϊκές που αφήνει να εννοηθεί το κείμενο.
σημείο 2.
ΔΕΝ ήταν Ελληνόφωνοι Εβραίοι που κάποιοι ίσως υποστηρίξουν, διότι θα δούμε παρακάτω ότι ο Χριστός μιλάει ξεκάθαρα για τα Ελευσίνια Μυστήρια.
σημείο 3.
Φίλιππος και Ανδρέας είναι Ελληνικότατα ονόματα. Το ότι αναφέρει επίμονα τον τόπο καταγωγής του Φιλίππου με Εβραϊκή ονομασία έχει τους προφανείς λόγους. Οι ονομασίες των πόλεων είναι ένα θέμα προς συζήτηση αν ίσχυαν όπως τις αναφέρουν οι Εβραίοι, διότι μην ξεχνάμε ότι στην περιοχή υπήρχαν 165 Ελληνικές πόλεις οι οποίες δεν αναφέρονται πουθενά στα κείμενα τα συγκεκριμένα…γιατί άραγε;
σημείο 4.
ας παραλληλίσουμε τα εξής: "εάν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στην γη"
Σπόρος = Περσεφόνη
Σιτάρι = σύμβολο της Δήμητρας
Γη = Δήμητρα (Δα-Μήτηρ δηλ Γη Μήτηρ)
Ο σπόρος μένει τον μισό χρόνο κάτω από την γη και τον άλλο μισό βγαίνει επάνω με μορφή σιταριού, η γενικότερα ανθίζει η φύση (παραλληλίστε το με τον Μύθο της Περσεφόνης και του Πλούτωνα)
σημείο 5.
Η αναφορά στα Ελευσίνια Μυστήρια είναι ξεκάθαρη και πολυεπίπεδη,
¨εάν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στην γη και πεθάνει¨:
Ο σπόρος ήταν οι Έλληνες που θα ξεκινούσαν την μύηση των Ελευσινίων στην κατεβάσια δηλ κάτω από την γη του ιερού ναού της Δήμητρας, ο θάνατος δεν ήταν σε υλικό επίπεδο αλλά σε πνευματικό, δηλ περνούσαν κάποιες δοκιμασίες φτάνοντας στον θάνατο (έτσι ήταν σκηνοθετημένη η κατάσταση για να νομίζουν ότι φτάνουν στον θάνατο, οπότε βιώναν τον θάνατο)
"μένει μόνος":
δηλ στείρος, δεν παράγει,
"εάν όμως πεθάνει φέρνει πολύ καρπό":
όπως λοιπόν ο σπόρος του σιταριού που πρέπει να μπει στην γη για να φέρει καρπό, έτσι και οι Έλληνες Ελευσίνιοι έπρεπε να μπουν κάτω από την γη, κάτω από το ιερό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, να περάσουν αυτές τις δοκιμασίες οι οποίες θα τους εκπαίδευαν με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε όταν τελείωναν την μύηση άρα και την εκπαίδευση θα είχαν αποκτήσει γνώση και του θανάτου παράλληλα με της ζωής που ήδη γνώριζαν, οπότε η κρίση τους θα ήταν κατά κάποιο τρόπο πλήρης για να είναι σε θέση να είναι δίκαιοι και να μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα την φιλοσοφία που έλεγε ότι το καλό του συνόλου είναι κατ επέκταση και καλό δικό μας απορρίπτοντας την αντίθετη φορά της έννοιας αυτής. *
"Εκείνος που αγαπά την ζωή του θα την χάσει, εκείνος που δεν αγαπά την ζωή του στον κόσμο αυτόν (τον θνητό), θα την φυλάξει εις ζωήν αιώνιον."
Αυτός λοιπόν που αγαπάει την υλική του ζωή, οπότε αφεθεί στα πάθη και το υλικό σώμα τον τραβήξει προς τα κάτω σημαίνει αυτόματα ότι το πνευματικό σώμα, θα χάσει την ευκαιρία να ανέβει σε πνευματικό επίπεδο ούτως ώστε να μπορέσει να αντιλαμβάνεται πνευματικές καταστάσεις ανωτέρου επιπέδου εκείνο των Ιλισίων πεδίων που βρίσκονται κοντά στον Δημιουργό.
* Ο Σωκράτης είχε πει ότι "Ουδείς εκών κακός" δηλ κανείς δεν είναι κακός με την θέληση του και εκ γεννετής, διότι " η κακία είναι άγνοια" ΑΝ οι απάιδευτοι άνθρωποι γνώριζαν ότι το κακό είναι "μικρό", πράγμα που αποδεικνύει ο Σωκράτης μέσα από τα γραπτά έργα του Πλάτωνος, δεν θα το έκαναν διότι θα ήταν σε επίπεδο που θα "έβλεπαν¨ την μικρότητα και την ματαιότητα της κακίας οπότε το μεγαλείο της καλοσύνης.
* Ο Αριστοτέλης είχε πει για τα Ελευσίνια:
"ου μαθείν, αλλά παθείν και διατεθείν" δηλ δεν σε μαθαίνουν το καλό και το κακό, την ισορροπία από την ανισορροπία, την αρμονία και την δυσαρμονία, αλλά με αυτά που παθαίνουν μέσω της εκπαίδευσης, είναι έτοιμοι να διακρίνουν μόνοι τους την αλήθεια και την πραγματική πραγματικότητα. Αυτό είναι κάτι που έκανε ο Σωκράτης με την μαιευτική, ο οποίος ΔΕΝ μάθαινε κανέναν τίποτα, απλά μέσω των ερωτήσεων εκμαίευε γνώσεις του ίδιου του μαθητή για τον ίδιο τον μαθητή.
Αυτοί ήταν οι "πόνοι της γέννας" οι οποίοι παραλληλίζονται με το "παθείν" των Ελευσινίων. Αυτή είναι και η τεράστια διαφορά της παιδείας των προγόνων μας με εμάς. Η παιδεία εκείνων προερχόταν από το παθείν και διατεθείν, ενώ η δική μας απο το στείρο ¨μαθείν¨ δηλ μας μαθαίνουν "κάποιοι" αυτά που εκείνοι θέλουν οπότε σκεπτόμαστε και με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν.
Κατά Ιωάννη 12.20
"Ήσαν μερικοί Έλληνες μεταξύ εκείνων που είχαν ανέβει για να προσκυνήσουν κατά την εορτή. Αυτοί λοιπόν ήλθαν εις τον Φίλιππο, ο οποίος ήταν από την Βησθαιδά της Γαλιλαίας και του είπαν: " Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού". Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα και οι δυο μαζί το λένε στον Χριστό. Ο Χριστός αποκρίθηκε: ¨Ήλθεν η ώρα δια να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου. Αλήθεια αλήθεια σας λέω, εάν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στην γη και πεθάνει, μένει μόνος, εάν όμως πεθάνει φέρνει πολύ καρπό. Εκείνος που αγαπά την ζωή του θα την χάσει, εκείνος που δεν αγαπά την ζωή του στον κόσμο αυτόν (τον θνητό), θα την φυλάξει εις ζωήν αιώνιον."
σημείο 1.
Έλληνες που πήγαν να προσκυνήσουν κατά την εορτή =
Οι Έλληνες δεν προσκυνούσαν αλλόθρησκες εορτές, άρα μιλάμε για Ελληνικές εορτές και όχι Εβραϊκές που αφήνει να εννοηθεί το κείμενο.
σημείο 2.
ΔΕΝ ήταν Ελληνόφωνοι Εβραίοι που κάποιοι ίσως υποστηρίξουν, διότι θα δούμε παρακάτω ότι ο Χριστός μιλάει ξεκάθαρα για τα Ελευσίνια Μυστήρια.
σημείο 3.
Φίλιππος και Ανδρέας είναι Ελληνικότατα ονόματα. Το ότι αναφέρει επίμονα τον τόπο καταγωγής του Φιλίππου με Εβραϊκή ονομασία έχει τους προφανείς λόγους. Οι ονομασίες των πόλεων είναι ένα θέμα προς συζήτηση αν ίσχυαν όπως τις αναφέρουν οι Εβραίοι, διότι μην ξεχνάμε ότι στην περιοχή υπήρχαν 165 Ελληνικές πόλεις οι οποίες δεν αναφέρονται πουθενά στα κείμενα τα συγκεκριμένα…γιατί άραγε;
σημείο 4.
ας παραλληλίσουμε τα εξής: "εάν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στην γη"
Σπόρος = Περσεφόνη
Σιτάρι = σύμβολο της Δήμητρας
Γη = Δήμητρα (Δα-Μήτηρ δηλ Γη Μήτηρ)
Ο σπόρος μένει τον μισό χρόνο κάτω από την γη και τον άλλο μισό βγαίνει επάνω με μορφή σιταριού, η γενικότερα ανθίζει η φύση (παραλληλίστε το με τον Μύθο της Περσεφόνης και του Πλούτωνα)
σημείο 5.
Η αναφορά στα Ελευσίνια Μυστήρια είναι ξεκάθαρη και πολυεπίπεδη,
¨εάν ο σπόρος του σιταριού δεν πέσει στην γη και πεθάνει¨:
Ο σπόρος ήταν οι Έλληνες που θα ξεκινούσαν την μύηση των Ελευσινίων στην κατεβάσια δηλ κάτω από την γη του ιερού ναού της Δήμητρας, ο θάνατος δεν ήταν σε υλικό επίπεδο αλλά σε πνευματικό, δηλ περνούσαν κάποιες δοκιμασίες φτάνοντας στον θάνατο (έτσι ήταν σκηνοθετημένη η κατάσταση για να νομίζουν ότι φτάνουν στον θάνατο, οπότε βιώναν τον θάνατο)
"μένει μόνος":
δηλ στείρος, δεν παράγει,
"εάν όμως πεθάνει φέρνει πολύ καρπό":
όπως λοιπόν ο σπόρος του σιταριού που πρέπει να μπει στην γη για να φέρει καρπό, έτσι και οι Έλληνες Ελευσίνιοι έπρεπε να μπουν κάτω από την γη, κάτω από το ιερό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, να περάσουν αυτές τις δοκιμασίες οι οποίες θα τους εκπαίδευαν με τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε όταν τελείωναν την μύηση άρα και την εκπαίδευση θα είχαν αποκτήσει γνώση και του θανάτου παράλληλα με της ζωής που ήδη γνώριζαν, οπότε η κρίση τους θα ήταν κατά κάποιο τρόπο πλήρης για να είναι σε θέση να είναι δίκαιοι και να μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα την φιλοσοφία που έλεγε ότι το καλό του συνόλου είναι κατ επέκταση και καλό δικό μας απορρίπτοντας την αντίθετη φορά της έννοιας αυτής. *
"Εκείνος που αγαπά την ζωή του θα την χάσει, εκείνος που δεν αγαπά την ζωή του στον κόσμο αυτόν (τον θνητό), θα την φυλάξει εις ζωήν αιώνιον."
Αυτός λοιπόν που αγαπάει την υλική του ζωή, οπότε αφεθεί στα πάθη και το υλικό σώμα τον τραβήξει προς τα κάτω σημαίνει αυτόματα ότι το πνευματικό σώμα, θα χάσει την ευκαιρία να ανέβει σε πνευματικό επίπεδο ούτως ώστε να μπορέσει να αντιλαμβάνεται πνευματικές καταστάσεις ανωτέρου επιπέδου εκείνο των Ιλισίων πεδίων που βρίσκονται κοντά στον Δημιουργό.
* Ο Σωκράτης είχε πει ότι "Ουδείς εκών κακός" δηλ κανείς δεν είναι κακός με την θέληση του και εκ γεννετής, διότι " η κακία είναι άγνοια" ΑΝ οι απάιδευτοι άνθρωποι γνώριζαν ότι το κακό είναι "μικρό", πράγμα που αποδεικνύει ο Σωκράτης μέσα από τα γραπτά έργα του Πλάτωνος, δεν θα το έκαναν διότι θα ήταν σε επίπεδο που θα "έβλεπαν¨ την μικρότητα και την ματαιότητα της κακίας οπότε το μεγαλείο της καλοσύνης.
* Ο Αριστοτέλης είχε πει για τα Ελευσίνια:
"ου μαθείν, αλλά παθείν και διατεθείν" δηλ δεν σε μαθαίνουν το καλό και το κακό, την ισορροπία από την ανισορροπία, την αρμονία και την δυσαρμονία, αλλά με αυτά που παθαίνουν μέσω της εκπαίδευσης, είναι έτοιμοι να διακρίνουν μόνοι τους την αλήθεια και την πραγματική πραγματικότητα. Αυτό είναι κάτι που έκανε ο Σωκράτης με την μαιευτική, ο οποίος ΔΕΝ μάθαινε κανέναν τίποτα, απλά μέσω των ερωτήσεων εκμαίευε γνώσεις του ίδιου του μαθητή για τον ίδιο τον μαθητή.
Αυτοί ήταν οι "πόνοι της γέννας" οι οποίοι παραλληλίζονται με το "παθείν" των Ελευσινίων. Αυτή είναι και η τεράστια διαφορά της παιδείας των προγόνων μας με εμάς. Η παιδεία εκείνων προερχόταν από το παθείν και διατεθείν, ενώ η δική μας απο το στείρο ¨μαθείν¨ δηλ μας μαθαίνουν "κάποιοι" αυτά που εκείνοι θέλουν οπότε σκεπτόμαστε και με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)