Εξηκίας (Αττικός αγγειοπλάστης και αγγειογράφος του 6ου αι. π.Χ.)
Το εργαστήριό του, και το εργαστήριο του Άμαση με τον ζωγράφο Λυδό, εκπροσωπεί την τελειότητα της τέχνης, στην οποία έφτασε ο μελανόμορφος αττικός ρυθμός.
Ο Εξηκίας ήταν ταυτόχρονα κεραμέας και αγγειογράφος και οφείλει πολλά στην τεχνική και στην παράδοση μιας ομάδας, από την οποία προήλθε, και που ονομάζεται συμβατικά "ΟΜΑΣ Ε".
Εικάζεται ότι οι ιερείς κατα τα αρχαία χρόνια επόπτευαν τις ελληνικές αποικίες και επικοινωνούσαν με αυτές μέσω κωδικοποιημένων μηνυμάτων σε αγγεία, ώστε να είναι ακατανόητα για τους ξένους λαούς. Το έργο αυτό ανέλαβε ο αγγειοπλάστης και ζωγράφος Εξηκίας, ο οποίος υπέγραφε με το όνομα της ομάδας (ΟΜΑΣ Ε). Είναι γεγονός ότι υπάρχουν τέτοια αγγεία στο μουσείο του Βερολίνου. Η επικοινωνία αυτή μέ τα αγγεία ήταν μέσω των εικόνων ή ήχων!
Μην σας κάνει εντύπωση ότι μετέδιδαν κωδικοποιημένες πληροφορίες μέσω ήχων...Ιάπωνες επιστήμονες ανακάλυψαν ότι στα αρχαιοΕλληνικά αγγεία είναι καταγεγραμμένες συνομιλίες, με την ίδια περίπου μέθοδο όπως με το βυνίλιο (Δίσκους που ακούγαμε μουσική τις περασμένες δεκαετίες πριν τα cd).
Έργο του:
Από τα τελειότερα έργα του είναι ένας αμφορέας, στη μια όψη του οποίου ο Αχιλλέας και ο Αίαντας παίζουν τους πεσσούς, ενώ στην άλλη παριστάνεται η επιστροφή των Διόσκουρων ή του Κάστορα μόνο, στο σπίτι των γονέων του από μια εκδρομή. Η Λήδα υποδέχεται το γιο της μ` ένα λουλούδι στο δεξί χέρι, ο Τυνδάρεος χαϊδεύει το άλογό του και ο Πολυδεύκης παίζει με το σκυλί του, ενώ ένας μικρός υπηρέτης φέρνει τα απαραίτητα για να αλειφτεί και να αλλάξει μετά το λουτρό του ο νεοφερμένος. Ένα άλλο αγγείο του ίδιου τεχνίτη κοσμείται απ` έξω με δύο ζεύγη οφθαλμών, που προφυλάγουν από το κακό, και πολεμιστές κάτω από τις λαβές. Εκείνο όμως που δίνει τη μεγαλύτερη αξία στο αγγείο είναι η υποβλητική εικόνα που υπάρχει στο εσωτερικό του. Πρόκειται για την παράσταση, τη γνωστή με το όνομα Διονύσου πλους. Απεικονίζεται ο Διόνυσος, πωγωνοφόρος και ξαπλωμένος σ` ένα μικρό πλοίο με ανοιχτά πανιά, να κρατά στο ένα χέρι "ρυτόν" (ποτήρι) σε σχήμα κέρατος και να πλέει μόνος του στο πέλαγος. Πάνω από το κατάρτι απλώνονται δύο κλήματα, από τα οποία κρέμονται μεγάλα σταφύλια, γύρω από το σκάφος κολυμπούν εύθυμα τα δελφίνια. Και τα δύο αυτά έργα του Ε. σώζονται στο μουσείο του Μονάχου.
