ο Νόμος των Αθηναίων έλεγε λοιπόν:
«Εάν τις Αθηναίος εταιρήση, μη εξέστω αυτώ των εννέα αρχόντων γενέσθαι, μηδ ιερωσύνην ιεράσασθαι, μηδέ συνδικήσαι, τω δήμω, μηδέ αρχήν αρχέτω μηδέμίαν, μήτε ενδήμον μήτε υπερόριον, μήτε κληρωτήν, μήτε χειροτονητήν, μηδ επί κηρυκείαν αποστελλέσθω, μηδέ γνώμην λεγέτω, μηδ είς τα δημοτελή ιερά εισίτω, μηδ εν ταις κοιναίς στεφανηφορίαις στεφανούσθω, μηδ εντός των της αγοράς περιραντηρίων πορευέσθω.
Εάν τις ταύτα ποιή, καταγνωσθέντος αυτού εταιρείν θανάτω ζημιούσθω»
Δηλ:
«εάν κάποιος άνδρας συνάψει σεξουαλικές σχέσεις με άλλον άνδρα, δεν δικαιούται να γίνει ένας από τους εννέα άρχοντες ή ιερέας ή δικηγόρος δημοσίων δικών, ή να καταλάβει οποιαδήποτε εξουσία, είτε εντός της πόλεως είτε έξω από τα όρια της, είτε με κλήρο είτε με εκλογή ανατιθέμενη, ούτε να στέλλεται ως κήρυκας, ούτε να λέγει την γνώμη του, ούτε να μετέχει σε δημόσιες θρησκευτικές τελετές, ούτε να φοράει στεφάνι σε δημόσιες στεφανηφορίες, ούτε να περιφέρεται μέσα στο τμήμα της δημόσιας αγοράς που έχει εξαγνιστεί δια ραντίσματος.
Ο δε παραβάτης των διατάξεων αυτών, κηρυσσόμενος ένοχος θα τιμωρείται με την ποινή θανάτου»
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Αντώνη Αντωνάκου και Κων. Σπίνου «Ελευθερία του λόγου και δημοκρατία. Το θαύμα της αρχαίας Ελλάδος» εκδόσεις AMBER
σημείωση: αν αναλύσουμε την λέξη με την οποία χαρακτήριζαν οι αρχαίοι πρόγονοι μας τους ομοφυλόφιλους θα είχαμε αυτόματα την σωστή εικόνα, δηλ η λεξη "κιναιδος" …(κιν-αιδώ)σημαίνει: κινεί την αιδώ, δηλ κινεί το ρεζιλίκι, την ξευτίλα το μίασμα, άλλωστε φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν τους επέτρεπαν να πηγαίνουν στο τμήμα της δημόσιας αγοράς που είχε
εξαγνιστεί δια ραντίσματος), στην Αθήνα τους αφαιρούσαν τα δικαιώματα, στην Σπάρτη τους πετάγανε έξω από την πόλη
το ότι μπορεί να υπήρχαν λίγοι, κάπου, δεν αντιλέγει κανείς, άλλωστε η ανισσοροπία του νου υπάρχει παντού και πάντα, τι να πει κανείς για το σήμερα ειδικά μέσα στα ΜΜΕ απο όπου (τυχαία?) απορρέουν οι ψευδείς φήμες περι καθολικής ομοφιλοφιλιας στην αρχαία Ελλάδα...εμ αν δεν παινέσεις το σπίτι σου...
πες τε μου και το εξής, υπήρξε ποτέ άλλο κράτος να καταδικάζει το γεγονός με νόμο? όχι, ιδού λοιπόν το ανώτατο για τα ανθρώπινα όρια επίπεδο των προγόνων μας, ας μην το μιάζουμε είναι ιεροσυλία.
επίσης παραθέτω άρθρο απο το blog diamantarasel.blogspot.com
¨Τα τελευταία κυρίως χρόνια, γίνεται μία ανούσια κατασυκοφάντηση των ιερών και οσίων του Έθνους μας, με θέμα την ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα και την δήθεν ευρεία διάδοση της, από τους αιώνιους βλάκες, τους αμαθείς, τους εχθρούς και τους προδότες της φυλής μας. Κλείνω λοιπόν το Νομοθετικό έργο του Σόλωνος με τον νόμο Περί Ομοφυλοφιλίας και τα σχετικά άρθρα 331 και 332, σε ελεύθερη προσαρμογή.
Άρθρο 331: « Όστις παρακινεί εις ακολασίαν παίδα, γυναίκα, ή άνδρα έκ τών ελευθέρων ή τών δούλων θέλει ενάγεσθαι ενώπιον τών θεσμοθετών, καί κατηγορείσθαι από τόν τυχόντα (από οποιονδήποτε τρίτο). Οί δέ θεσμοθέται θέλουν εισάγει τήν δίκην ενώπιον τού δικαστηρίου τής Ηλιαίας εντός τριάκοντα ημερών μετά από τήν μήνυση καί εφ’ όσον τό επέτρεπαν οί δημόσιες ασχολίες. Όταν δικαστεί σε πρώτο βαθμό από την Ηλιαία και κηρυχθεί ένοχος, θα καταδικάζεται σε φυλάκιση ή σε πρόστιμο. Στήν περίπτωση που κηρυχθεί ένοχος μέ τήν ποινή του θανάτου, θά παραδίνεται στούς έντεκα, καί θά θανατώνεται τήν ίδια ημέρα. Εάν αυτός πού έχει υπό τήν εξουσία του τα άτομα πού έχουν αποπλανηθεί, δέν εγκαλέσει αυτόν (τον δράστη) στό δικαστήριον, ή εάν τόν εγκαλέσει δέν πάρει το ένα πέμπτο από τους ψήφους, υποχρεούται νά πληρώσει πρόστιμο 1.000 δραχμών υπέρ τού δημοσίου. Εάν ο κατηγορούμενος καταδικαστεί στο πρόστιμο, οφείλει νά τό πληρώσει εντός δέκα ημερών, από τήν απαγγελία της αποφάσεως. Καί εάν ό υποψήφιος θύτης είναι πολίτης, θά φυλακίζεται μέχρι τήν πληρωμή τού προστίμου».
Άρθρο 332: « Όποιος από τους Αθηναίους παραδοθεί προς ηδονήν άλλου, δέν δύναται νά εκλεγεί μέλος των εννέα Αρχόντων, ούτε νά λάβει κάποιο ιερατικό αξίωμα, ούτε νά
διοριστεί σύνδικος του λαού, ούτε να καταλάβει κάποιο αξίωμα στο εσωτερικό ή στό εξωτερικό με κλήρο ή κατ’ απονομή, ούτε νά τόν στείλουν σάν κήρυκα πολέμου, ούτε να μιλήσει ενώπιον τού λαού ή της βουλής, ούτε νά εισέρχεται στούς δημόσιους ναούς, ούτε στίς πανηγύρεις τών δημοσίων εορτών, ούτε στις δημόσιες στεφανοφορίες νά φορά στέφανο, ούτε νά περιφέρεται στους περιπάτους τής αγοράς. Όποιος καταδικαστεί για τέτοιο έγκλημα και παραβεί τίς διατάξεις τού παρόντος νόμου, τιμωρείται μέ θάνατο».
Με λίγα λόγια: Ο παραδιδόμενος είς ηδονήν άλλου, εστερείτο όλα τά αστικά καί τά πολιτικά δικαιώματά του, καί μόνον εάν παρέβαινε ότι όριζε ό νόμος τον τιμωρούσαν μέ θάνατο. Η Αρχαία Ελληνική νομοθεσία και η κοινωνία ήσαν ανεκτικές και ανοιχτές σε όλα, αλλά μέχρι εκεί που δεν θιγόταν και κινδύνευε η κοινωνική και πολιτική ασφάλεια, το συμφέρον και η οικογενειακή και η ατομική γαλήνη.¨
¨Πολιτεία¨ 452 c: (Σωκράτης) «να τους υπενθυμίσουμε ότι δεν πάει πολύς καιρός, από τότε
που οι Έλληνες θεωρούσαν αισχρό και γελοίο να βλέπουν γυμνό άνδρα γυμνό (να
αθλείται), όπως συμβαίνει τώρα ακόμα και σε πολλούς βαρβάρους.»
